Kim naprawdę jest Edward Snowden? To pytanie zadaje sobie świat patrząc na przedziwne perypetie najsłynniejszego uciekiniera ostatnich lat. Od niedawna „mieszkańca" strefy tranzytowej na moskiewskim lotnisku Szeremietiewo. Sytuacja jako żywo przypomina scenariusz filmu „Terminal", w którym Tom Hanks grający imigranta z fikcyjnego środkowoeuropejskiego państwa Krakozji zamieszkuje w strefie przylotów nowojorskiego lotniska Kennedy'ego z powodu anulowania jego dokumentów podróżnych. Bohater zostaje pozbawiony prawa opuszczenia lotniska. I na tym podobieństwa się kończą, bo przypadek Snowdena to nie film.

Na Litwie ostatnio wiele się mówi wciąż o tych samych, rzekomo nierozstrzygniętych, kwestiach: omawia się, jak dokonać renowacji mieszkań; nieustannie roztrząsa się, jak stworzyć i utrzymać uroczysty wizerunek kraju z okazji prezydencji w UE; daje się wyraz zmartwieniu z powodu wysokiego poziomu bezrobocia wśród młodzieży. Jednak, przyznać należy, iż najwięcej się mówi o „sztucznych" nieszczęściach lub wydarzeniach, które są tylko konsekwencjami prawdziwych problemów. Dotknąć istoty, rozstrzygnąć kluczowe problemy życiowe – oto od czego należałoby rozpocząć rozwiązywanie trudności i tworzenie dobra.

Anglia szaleje. Szaleje z ciekawości i niecierpliwości. Wyspiarze oczekują na narodziny dziecka w rodzinie królewskiej.

Znaczenie języka litewskiego jest łatwe do udowodnienia. Prawdopodobnie wszyscy, jeszcze w czasie nauki w szkole, słyszeli, że język litewski - wyjątkowy, dźwięczny, stary, a ponadto bardzo ważny dla filologii porównawczej. Jednakże, wiedzy jedynie o tym, że język jest ładny i dźwięczny, na pewno nie wystarczy. Pełnowartościowe istnienie języka potrzebuje przede wszystkim silnie rozwijającej się w kraju polityki językowej.

Jesteśmy bogaci. Jeżeli ktoś jeszcze tego nie wie albo zgoła w to nie wierzy, niech się zapozna z najnowszym rankingiem Banku Światowego (BŚ), który Litwę przesunął z krajów średniozamożnych do zamożnych.

„O godzinie 3.00 rano zaczęli Ukraińcy ogólne morderstwo po wszystkich wsiach i koloniach. Tak było zorganizowane, że każda wieś ukraińska ma swoich Polaków w tejże wsi, albo przyległej do tej wsi, kolonii wymordować. Nadmieniam, że takie ogólne morderstwa zaczynali Ukraińcy w swoje święta. Siekiery były specjalnie wprawione na długich, nowych trzonkach, wpadali do polskich domów i zabijali wszystkich, bez wyjątku: mężczyzn, kobiety, starców, dzieci, odrąbywano nogi, ręce, dzieci rozdzierano, albo brano za nóżki i głową bito w słupy. Przetrząsano wszystkie zabudowania polskie – ogrody, wszelkie zakątki, odszukiwano ukrytych i mordowano". (Z listu Bolesława Doleckiego, jednego z ocalałych).

Była rzeczniczka praw dziecka, obecnie posłanka Rimantė Šalaševičiūtė forsuje w Sejmie (przy wsparciu feministycznych koleżanek) zmiany w Ustawie o ochronie praw dziecka, które uprościłyby urzędnikom i policji zabieranie dzieci z rodzin tzw. ryzyka socjalnego. Rząd na szczęście negatywnie ocenił proponowane poprawki.

Państwowa Komisja Języka Litewskiego, instytucje praworządności, a nawet Sąd Konstytucyjny nie mogą narzekać na sezon ogórkowy. Przed tygodniem litewski rząd zwrócił się do komisji językowej o opinię w sprawie oryginalnej pisowni nazwisk w dokumentach tożsamości. W związku z tym, że ministerstwo sprawiedliwości opracowało kilka wariantów uregulowania pisowni nielitewskich imion i nazwisk, rząd wnioskował, by Państwowa Komisja Języka Litewskiego podjęła decyzję w sprawie oficjalnego zapisu obcojęzycznych imion i nazwisk. Obecne regulacje prawne nie obejmują tego problemu, zaś ministerstwo sprawiedliwości nie rozstrzyga kwestii językowych, zajmując się jedynie zagadnieniami prawnymi. „Odpowiedni wariant zostanie przedłożony, gdy poznamy opinię Komisji w tej sprawie, o ile nie zajdzie konieczność zwrócenia się do Sądu Konstytucyjnego" – powiedział minister sprawiedliwości Juozas Bernatonis.

Przed letnimi wakacjami posłowie przyjęli większością głosów poprawkę do Statutu Sejmu, która przewiduje możliwość odwołania ze stanowiska kierownika instytucji państwowej w razie, gdyby Sejm nie zatwierdził rocznego sprawozdania z działalności tej instytucji.

Spokojne rozpoczęcie litewskiej prezydencji zakłócił werbalny atak Vytautasa Landsbergisa na europosła z Polski prof. Mirosława Piotrowskiego za to, że wezwał litewskie władze do zaprzestania prześladowań polskiej mniejszości narodowej. Landsbergis słowa Piotrowskiego nazwał kłamstwami pochodzącymi od polskich nacjonalistów z Litwy. Atak Landsbergisa to pokaz pogardy wobec Polaków z Wileńszczyzny, nie mający nic wspólnego z dobrym obyczajem parlamentarnym.