Jeden z republikańskich senatorów w USA wystąpił ostatnio z poselską inicjatywą ustanowienia na terenie Stanów nowego święta. Senator chciałby do amerykańskiego kalendarza dni upamiętniających wprowadzić też dzień... donosiciela.

Pierwszy raz zawsze jest ekscytujący. Prawdopodobnie wielu twórczych ludzi, którzy piszą i, po prostu, lubią publicznie myśleć wie, co znaczy doświadczenie po raz pierwszy opublikować swoje prace w gazecie lub na stronie internetowej. Pisać w ukryciu, podkreślać lub inaczej ścigać muzy możemy przez całą dobę, ale w końcu mimo wszystko chce się wyjść z cienia i powiedzieć: "Weźcie mnie i czytajcie."

Czy przepaliła wam się kiedyś żarówka? Jestem pewien, że tak. Wtedy na pewno szliście do sklepu i kupowaliście sobie taką, jaka wam się podobała, w myśl powiedzenia, że klient nasz pan. Ale to już się skończyło, klient przestał być panem, a stał się zakładnikiem unijnych przepisów, często absurdalnych. Od pewnego czasu nasze „stare" żarówki zostały odgórnie zastąpione na te drogie, energooszczędne, zawierające metale ciężkie. Nie zdąży się taka na dobre rozpalić, a już ją trzeba zgasić. Denerwujące, prawda? Na szczęście niektórzy handlowcy sprzedają jeszcze tradycyjne żarówki o mocy powyżej 60 W jako...mini grzejniki. Sprytne, cóż, Europejczyk potrafi. Dzisiaj spryt to najskuteczniejsze lekarstwo na głupotę niektórych eurokratów.

Biuro prasowe prezydenta RL rozpowszechniło ostatnio komunikat o zaproszeniu prezydent Dalii Grybauskaite przez prezydenta Baracka Obamę z wizytą do Białego Domu. Prezydent Litwy Dalia Grybauskaite, a także prezydenci Łotwy i Estonii Andris Bērziņš i Toomas Hendrik Ilves spotkają się z prezydentem USA Barackiem Obamą 30 sierpnia z okazji przypadającej na ten rok 15. rocznicy podpisania Karty Partnerstwa USA i Państw Bałtyckich, głosi komunikat biura prezydenckiego.

Nad Placem Łukiskim – po upływie ponad dwu dziesięcioleci od chwili wykarczowania stamtąd wodza październikowej rewolucji – wkrótce uniesie się Duch Narodu (Tautos Dvasia). Jednego tylko narodu. By podczas państwowych uroczystości Duch nie rywalizował z żywymi symbolami niepodległej Litwy – dajmy na to z Vytautasem Landsbergisem – ulokuje się go w jednym z rogów... Nie! Nie prof. Landsbergisa, tylko Ducha właśnie.

Wieczorem 13 stycznia 2012 roku statek Costa Concordia wypłynął z portu Civitavecchia w tygodniowy rejs po Morzu Śródziemnym. Jednostka obrała kurs do Savony w południowej Ligurii. Na pokładzie znajdowało się 3206 pasażerów. O 21:45 w pobliżu wyspy Isola del Giglio statek uderzył w najmniejszą z wysepek Le Scole na głębokości 8 m, w odległości 92-96 m od brzegu.

Najpoważniejsze i najbardziej pilne problemy naszego świata są często tak bolesne i niemoralne, że mówić o nich jest zbyt trudno. Nic dziwnego, że w takim przypadku wybieramy najprostszą postawę - udajemy, że nic takiego się nie dzieje, a prawdziwe zło, ból i upokorzenie tak i pozostają nie zauważone.

„Czy odważymy się postawić pomnik Antanasowi Smetonie w Wilnie?", tak prowokacyjnym hasłem dyskusję nad kontrowersyjnym tematem chciałoby wszcząć środowisko bulwarowej „Respubliki". Jest sezon ogórkowy, dlaczego by więc nie pofantazjować...

Kim naprawdę jest Edward Snowden? To pytanie zadaje sobie świat patrząc na przedziwne perypetie najsłynniejszego uciekiniera ostatnich lat. Od niedawna „mieszkańca" strefy tranzytowej na moskiewskim lotnisku Szeremietiewo. Sytuacja jako żywo przypomina scenariusz filmu „Terminal", w którym Tom Hanks grający imigranta z fikcyjnego środkowoeuropejskiego państwa Krakozji zamieszkuje w strefie przylotów nowojorskiego lotniska Kennedy'ego z powodu anulowania jego dokumentów podróżnych. Bohater zostaje pozbawiony prawa opuszczenia lotniska. I na tym podobieństwa się kończą, bo przypadek Snowdena to nie film.

Na Litwie ostatnio wiele się mówi wciąż o tych samych, rzekomo nierozstrzygniętych, kwestiach: omawia się, jak dokonać renowacji mieszkań; nieustannie roztrząsa się, jak stworzyć i utrzymać uroczysty wizerunek kraju z okazji prezydencji w UE; daje się wyraz zmartwieniu z powodu wysokiego poziomu bezrobocia wśród młodzieży. Jednak, przyznać należy, iż najwięcej się mówi o „sztucznych" nieszczęściach lub wydarzeniach, które są tylko konsekwencjami prawdziwych problemów. Dotknąć istoty, rozstrzygnąć kluczowe problemy życiowe – oto od czego należałoby rozpocząć rozwiązywanie trudności i tworzenie dobra.