Nasze prawnuki mogą nie poznać smaku większości gatunków ryb, jeśli w najbliższym czasie nie zastosuje się racjonalnych, a nie politycznych regulacji połowowych. Jak podaje w ostatnim raporcie Trybunał Obrachunkowy Unii Europejskiej, przełowienie dotyczy aż 90 % gatunków w morzach Wspólnoty.

Nie zdążyliśmy się na dobre obejrzeć, jak kolejne święta są już tuż-tuż. A jak wszystkim wiadomo, moc magiczna w tym okresie sprawia, że zwierzęta i ptactwo wszelkie zaczyna przemawiać ludzkim głosem. Przenieśmy się zatem na tokowisko do baśniowej krainy Litwanii, gdzie znowu zaczyna zlatywać się co zacniejsze tamtejsze ptactwo, by list od berkuta, sąsiada z Chochlandii, odczytać i swój osąd mu dać.

Czy ktoś może mieć wątpliwości, że większe wynagrodzenia pracujących zwiększyłyby dobrobyt ich i społeczeństwa? Czy naprawdę zwiększenie minimalnego wynagrodzenia za pracę (MWP) do 1500 litów miałoby tylko pozytywne skutki i byłoby na czasie? Czy to możliwe, że jest ono uwarunkowane dobrymi intencjami, a nie rzeczywistymi możliwościami państwa i przedsiębiorstw? 

Restytucja ziemi zrabowanej w okresie sowieckim prawowitym właścicielom - to temat, bez wątpienia, najbardziej kompromitujący władze niepodległej Litwy. Przesiąknięty bowiem wszechwładną korupcją proces dla wielu spadkobierców kończył się zupełnym prawnym nihilizmem, który doprowadził ich do ponownego wydziedziczenia z gruntów praojców. Historyk Česlovas Iškauskas, podżyrowując temat, zaledwie w dekadę po haniebnych wydarzeniach próbuje przedstawić go kompletnie na opak. Piętnuje nie bezwzględnych „prychwatyzatorów", tylko polityków AWPL, którzy najbardziej sprzeciwiali się rozkradaniu podwileńskiej ziemi.

Dziewięć lat temu „ukraińska gorączka" dopadła niejednego polityka europejskiego, w tym, a może przede wszystkim, w Parlamencie Europejskim. Wielu z nich owijało z tego powodu szyję pomarańczowym szalikiem. Na szczęście, zauroczenie pomarańczową rewolucją minęło szybko, jak ptasia grypa, którą wtedy straszono Europejczyków. Po latach, jak się okazuje, nastąpił nawrót objawów, tym razem jest to „ukraińska panika". A tu potrzebna jest chłodna głowa, rzeczowa diagnoza, kalkulacja zysków i strat, bo na tym polega polityka międzynarodowa.

Moja koleżanka atak monstrów bohatersko odpierała dokładnie przez pół roku. Dzień Dziecka jakoś przetrzymała. Na Mikołajki uległa. Szczególnie że po głowie pałętało się jej pouczenie Pitagorasa: „Oszczędzaj łez swoim dzieciom, aby miały czym płakać nad twoją trumną". Myśl o tej „trumnie" (a ściślej – trumience) prześladowała ją nieprzypadkowo.

Zauważyłam, że część współczesnych ludzi, zwłaszcza młodzieży, i zaznała już swobody, i nie brak jej erudycji. W gronie przyjaciół można na pewno omówić najnowsze trendy w modzie, doświadczenia z podróży, aktualia naukowe i edukacyjne, romanse, sprawy zdrowia – tematy tabu niemalże nie istnieją. Jednakże – nieprawdopodobne – jeden temat jest jakby absolutnie zakazany. To polityka.

Największa w historii Łotwy katastrofa budowlana, w której wyniku śmierć poniosły 54 osoby, przejdzie do historii też z innego powodu. Tragedia ujawniła bowiem ludzkie postawy osób odpowiedzialnych (przynajmniej teoretycznie) za zawalenie się dachu centrum handlowego „Maximy" w ryskiej dzielnicy Zuolitūdė.

Architekt litewskiej niepodległości Vytautas Landsbergis był uprzejmy poinstruować dziennikarza LRT Edmundasa Jakilaitisa (w audycji „W centrum uwagi"), że w sukurs uczestnikom prounijnych i antyrządowych demonstracji w Kijowie Litwa powinna wysłać uzbrojoną w narodowe flagi młodzież. No i weteranów. W każdym bądź razie aktywistów niektórych organizacji.

Ludzie często mówią, że polityka nie jest dziedziną interesującą. „A więc, nic o niej nie wiecie" – odpowiadam. Bo przecież ludzie, będący na bieżąco realiów politycznych rozumieją, ile intryg, nowin, tajemnic, rzekomych prawd i wątpliwości kryje się w tej sferze. W tego względu właśnie jest interesująca. Zawsze.