Publicysta Edvardas Čiuldė posegregował w „Lietuvos rytas" Polaków na wielkich i małych... nie przepracowując się zresztą przy tym zbytnio.

Już docierały do mnie wieści, że jesteśmy państwem najszybszego internetu oraz że ślemy pozdrowienia kosmosowi, ale traktowałam to jako żart. Jednakże od chwili, gdy prezydent Dalia Grybauskaitė w dorocznym orędziu kazała narodowi być z tych faktów dumnym, mam poczucie przynależności do kraju... o wyjątkowym poczuciu humoru.

Nawet 90-tysięczna grzywna grozi dyrektor administracji rejonu wileńskiego, jeżeli w najbliższym czasie nie wymusi na mieszkańcach usunięcia dwujęzycznych tabliczek z nazwami ulic z prywatnych posesji. Gdyby groźby się sprawdziły, byłaby to już druga drakońska kara nałożona przez litewskie sądy na urzędników samorządowych na Wileńszczyźnie.

To Unia wywołała ukraiński pożar, podpalając Kijów przy pomocy Majdanu. Podpalaczom zabrakło jednak wyobraźni, bo pożoga rozlała się nie tylko na Ukrainę, ale też na cały region.

Obserwuję szerzący się obecnie duch eurosceptycyzmu. Bytuje przekonanie, że dla naszego kraju międzynarodowe wartości polityczne nie pasują, euro nie jest nam potrzebne, istnieje zagrożenie dla litewskości, dlatego proponuje się zamknąć we własnej skorupie i wszystkiemu zaprzeczać, wszystko odrzucać.

Sauguma upubliczniła w zeszłym tygodniu swój raport na temat niebezpieczeństw, jakie zagrażają Litwie ze strony nieprzyjaznych państw. W rozległym raporcie zostały wypunktowane wszystkie właściwie możliwe zagrożenia: poczynając od penetrowania przez obce wywiady założeń naszej polityki zagranicznej, strategicznych projektów energetycznych, naszego systemu obrony we współdziałaniu z NATO i kończąc na wykorzystywaniu mniejszości narodowych w celu destabilizacji sytuacji w kraju. W dokumencie jednego tylko zabrakło. Analitycy VSD skrzętnie pominęli temat prawicowego ekstremizmu, który – ich zdaniem – Litwie nie grozi.

Otoczyć głęboką fosą, a do tego drutem kolczastym. I podłączyć do linii wysokiego napięcia. Dla pewności zaś wyciąć zarówno na terenie jak i w okolicach tego „ polskiego rezerwatu" wszystkie lasy, tak by nie zalęgła się w nich partyzantka. No i koniecznie wycelować w nią przenośny zestaw przeciwlotniczy GROM, który, jak się dowiaduję, Litwa kupuje u Polski w celu podniesienia bezpieczeństwa w regionie. To są moje propozycje na zaczepki przewijające się w adycjach Nemiry Pumprickaitė (LRT) czy zawarte w artykule Viliji Andrulevičiūtė pt. „Co czynić, żeby Wileńszczyzna nie stała się litewskim Krymem?" (portal lrt.lt).

Czy tylko ja mam wrażenie, że kwiat naszej polityki sprytnie lansuje się na szarży Putina na Krym i dramacie Ukrainy? Znać, że idą wybory – i prezydenckie, i do PE.

Aż dwóch byłych ministrów spraw zagranicznych Litwy przemówiło w ostatnich dniach za tym, by wyciągnąć wnioski z kryzysu ukraińskiego i, idąc po rozum do głowy, na nowo przemyśleć relacje z Polską.

Publicysta Rimvydas Valatka wieszczy, że, gdyby polskie siły zbrojne, realizując NATO-wski plan obronny, ruszyłyby na pomoc napadniętej (hipotetycznie) przez Putina Litwie, to między Šeštokai a Kalwarią napatoczyłyby się na pikietę litewskich narodowców.