Z Waldemarem Tomaszewskim, prezesem Związku Polaków na Litwie, eurodeputowanym Akcji Wyborczej Polaków na Litwie – Związku Chrześcijańskich Rodzin rozmawia Ryszard Gromadzki.

Na fali zaistniałej dyskusji na temat perspektyw działalności na Litwie szkół z rosyjskim językiem nauczania, która to w „naturalny sposób” objęła też szkoły polskie, wręcz hiperaktywnością w „reformatorskich” zapędach wykazał się wicemer miasta Wilna  Arūnas Šileris, piastujący to stanowisko z ramienia „Partii Wolności”.

Gdy minister oświaty w rządzie Andriusa Kubiliusa Gintaras Steponavičius przeprowadzał swoją niesławną reformę oświaty, to też wymógł na szkołach mniejszości narodowych nauczanie dwóch przedmiotów tematycznych w języku państwowym. Miało to służyć dobru dziecka, a zarazem, jak gotów był na byczej skórze się podpisać minister, nie miało mieć dalszej kontynuacji lituanizacji szkolnictwa polskiego w naszym kraju.

We wtorek, 13 lutego, podczas zwołanej konferencji minister oświaty, nauki i sportu Gintautas Jakštas przedstawił do publicznej wiadomości szereg proponowanych przez resort zmian dotyczących nauczania w szkołach mniejszości narodowych.

Rok 2024 będzie na Litwie rokiem potrójnych wyborów, w maju prezydenckich, w czerwcu europarlamentarnych a w październiku do Seimasu. Można śmiało powiedzieć, że będzie to wyborczy maraton, podczas którego tak jak w najsłynniejszym od starożytności biegu, trzeba rozłożyć siły i cele tak, aby na finiszu uzyskać jak najlepszy wynik, aby w trakcie wyborczego biegu nie marnować czasu i energii na to, co już w poprzednich latach zostało osiągnięte i udowodnione. Tym finiszem, swoistą wyborczą metą będą wybory do Seimasu. Myślę, że Polacy na Wileńszczyźnie, których polityczną reprezentacją jest Akcja Wyborcza Polaków na Litwie – Związek Chrześcijańskich Rodzin rozumieją to doskonale, bo w kraju anachronicznej i ciągłej dyskryminacji polskości, polska partia musi działać według strategii „oblężonej twierdzy”, by mobilizując siły wybierać i osiągać cele najważniejsze dla polskiej Wspólnoty. I w tych właśnie kategoriach trzeba spojrzeć na oświadczenie AWPL – ZChR mówiące o tym, że lider partii rozważa możliwość nie wzięcia udziału w wyścigu prezydenckim.

Już w czerwcu br. czekają nas wybory do Parlamentu Europejskiego, które mogą przemeblować układ polityczny w Unii. Brukselska biurokracja, lewicowo-liberalny tamtejszy mainstream, czyli tłuste unijne koty z ogromnym niepokojem czekają na werdykt wyborców, który może ich pozbawić wygodnego życia.

Wielki Post to jest 40 dni pracy nad sobą. One nie biorą się znikąd, tylko ze Starego Testamentu. Sam Jezus poszedł później na pustynię i był tam 40 dni. Naród wybrany idzie przez 40 lat do ziemi obiecanej. To właśnie jest praca nad sobą na pustyni, zmiana swojego serca, stylu życia, myślenia. My czasami podejmujemy słabe postanowienia na Wielki Post, natomiast tutaj trzeba wejść na inny poziom, jak np. Ezechiel pokutował za grzechy Judy, jak Jonasz nawoływał, żeby mieszkańcy Niniwy się nawrócili. Myślę, że prawdziwy post to jest ten, do którego zachęca nas Ojciec Święty poprzez udanie się na pustynię – to jest przemiana naszego serca, stylu bycia, postępowania, dokonywanie właściwych wyborów, a odrzucanie tego, co jest dalekie od Jezusa – stwierdził ks. dr Marcin Kołodziej, liturgista, kanonista, w audycji „Aktualności dnia” na antenie Radia Maryja.

Mer Wilna Valdas Benkunskas, który do stolicy z Szyłokarczmy przybył na studia, w Grodzie Giedymina zrobił błyskawiczną karierę polityczną. Konserwatysta zaczynał jako doradca polityków swej partii, potem dostał się do Rady samorządowej Wilna, gdzie na początek był wicemerem, po ostatnich zaś wyborach udało mu się, o włos pokonując konkurenta, zostać włodarzem stolicy.

Kreatywna mniejszość ma szansę odpowiedzieć na aktualne potrzeby, jest w stanie być ziarnem i zaczynem kultury (…).  Oczywiście mówimy o trudnej kulturze hiperindywidualizmu, która czyni prawie niemożliwym głoszenie wiary masom, wielkim grupom ludzi. Mamy małe grupy chrześcijan i oni nie poddają się wpływowi kultury, a więc potrafią myśleć we własny sposób i nie postępować za opiniami większości. Te małe grupy stają się coraz silniejsze z roku na rok, a więc jestem pełen nadziei. Mimo iż kultura hiperindywidualizmu pozostaje silna, w pewnym momencie dojdzie do kresu. Ważne jest, aby katolicka mniejszość była na to przygotowana – wskazał ks. kard. Willem Jacobus Eijk, metropolita Utrechtu, prymas Niderlandów, w „Rozmowach niedokończonych” emitowanych w TV Trwam i Radiu Maryja.

Symbolem najazdu nielegalnych migrantów na Europę stała się włoska Lampedusa. Mała wysepka na Morzu Śródziemnym została dosłownie zalana tysiącami mieszkańców Czarnego Lądu, których mafie przerzucają na Stary Kontynent właśnie przez Lampedusę. USA mierząc się z podobnym bezprecedensowym napływem migrantów ze strony granicy z Meksykiem, też doczekała się swej Lampedusy. Stał się nim graniczny stan Teksas, który, jak alarmują byli funkcjonariusze FBI, został poddany „miękkiej inwazji” młodych, w wieku poborowym, „uchodźców” z całego dosłownie świata.