Profesor Valdas Rakutis, prorektor i wykładowca Litewskiej Akademii Wojskowej, oznajmił, że dzięki jego staraniom powstanie pod Giedrojciami (rejon malacki) park litewskiej glorii narodowej, upamiętniający zwycięstwo nad Polakami w roku 1920. Ba, zdaniem profesora, trzy lokalne samorządy już się porozumiały, by sfinansować budowę w tej okolicy muzeum zwycięstwa nad „polskimi okupantami".

Przyszły rok jest rokiem wyborów parlamentarnych, toteż rządzący znów ogłaszają, iż będą zasypywać „cywilizacyjne rowy" między Wileńszczyzną a resztą kraju. Opozycja stara się ich przelicytować projektem specjalnej ustawy o funduszu na rzecz rozwoju Litwy Południowo-Wschodniej.

Rafał Ziemkiewicz, znany polski publicysta, napisał ostatnio w kontekście kryzysu emigracyjnego, że inwazja obcych na Europę jest nieunikniona. Swój wywód oparł, jeżeli tak jednym zdaniem uogólnić, na odwiecznym prawie silniejszego, jakie działało zawsze bezwzględnie niezależnie od tego, na jakim poziomie cywilizacyjnym znajdowała się ludzkość.

Po wyrwaniu go – przez przywódców „Sąjudisu"– z łap sowieckiego okupanta nasze państwo przypominało fatalnie skrojony paltocik. Niemodny, szkaradny, krępujący ruchy i duszący w okolicach kołnierza. Zbyt dziadowski na otwierające się przed nami europejskie salony.

W krajach o ugruntowanej demokracji władza sądownicza – inaczej jeszcze zwana trzecią władzą – zazdrośnie strzeże swej autonomii. Jest niezależnym od polityków organem, który pilnie (przynajmniej na ogół) strzeże, by litera prawa w państwie była przestrzegana.

Według przedłożonego przez Ministerstwo Ochrony Socjalnej i Pracy projektu Dom Dziecka w Podbrodziu ma się przekształcić w filię Opieki Społecznej Dzieci Domu Opieki Społecznej w Podbrodziu. Mieszkańców Domu Dziecka w Podbrodziu zamierzano przesiedlić w taki oto sposób: 13 dzieci przenieść do dwóch „wspólnotowych domów dziecka", 10 dzieci – „do domów zamieszkania zbiorowego" i 7 dzieci „do domów samodzielnego zamieszkania".

Do kurczaka brojlera, którego masę w szybkim tempie napompowano (rozum jednak pozostawiając w tyle za wagą), porównał Gabrieliusa Landsbergisa, lidera konserwatystów, socjaldemokrata Juras Požela. Była to odpowiedź socjaldemokraty na zaczepki konserwatysty wobec premiera Butkevičiusa, któremu Landsbergis junior wytknął nieuczciwe biznesy członków jego rodziny. Chciał głośno i solidnie zaintonować, a wyszło mu tylko słabe „kwoknięcie" („pakudakavimas"), odciął się na atak partyjny kolega premiera.

Wieczór 16 września w naszym kraju był bardzo burzliwy. Po zwycięskiej walce Litwinów z reprezentacją Włoch fani koszykówki krzyczeli, płakali, śmieli się, obejmowali i skandowali: „Wygraliśmy". Adrenalina i entuzjazm rozbudzili nagle sztuczny patriotyzm, więc Litwini śmiało prognozowali, że nasz zespół jest chyba najsilniejszy w Europie. Jesteśmy, bowiem tylko o krok od medali, zwycięstwo jest w zasięgu ręki, a ilu konkurentów w tej walce zmieciono już z parkietu! Tak, zwyciężymy, jesteśmy najlepsi!

Reagując na opublikowaną przez Premiera kłamliwą i wprowadzającą społeczeństwo w błąd informację, dotyczącą wielkości „koszyczka ucznia", zwróciłem uwagę na to, że inaczej niż twierdzi Premier Algirdas Butkevičius, „koszyczek ucznia" w szkołach mniejszości narodowych jest mniejszy niż odpowiednio w szkołach litewskich.

Nie można się doczekać reakcji minister opieki socjalnej i pracy Algimanty Pabedinskienė na aktualne problemy społeczne i wydarzenia, z tragicznym nawet finałem w placówkach opiekuńczych, jakie niedawno miały miejsce na Litwie. Tymczasem budowa Centrum Dobrobytu Rodziny i Dziecka w rejonie wileńskim spotkała się z reakcją błyskawiczną. Wyrażona została nie w formie wsparcia czy wielkości przyznanych środków, lecz w formie oskarżeń i krytyki bez zgłębienia sedna realizowanego projektu. Oto minister, która coś gdzieś usłyszała czy przeczytała, publicznie wyraża swój brak akceptacji dla budowy domu dziecka.