Opinie i komentarze

Opinie i komentarze

Po długich i niestety, moim zdaniem, fatalnych dyskusjach rozstrzygnął się ostatecznie los placu Łukiskiego w Wilnie. Po tym, gdy z niego usunięto pomnik wodza światowej rewolucji – Lenina, próżnię po Włodzimierzu Iljiczu ma wypełnić... partyzancki bunkier, co to ma zostać nowym symbolem niepodległości.

Gdyby za jedyne źródło wiedzy o Polsce na Litwie mieć gazetę „Lietuvos rytas”, to obraz naszego zachodniego sąsiada pod rządami zjednoczonej prawicy byłby u przeciętnego Litwina naprawdę ponury. Niemal wszystkim bowiem korespondencjom reportera gazety w Warszawie Eldoradasa Butrimasa można by dać jeden zbiorowy tytuł: „Ciemno wszędzie, głucho wszędzie”. Tymczasem zgoła inaczej sytuację widzi Nijolė Druto, korespondentka Lietuvos radijas nad Wisłą, która podsumowała ostatnio półmetek rządów gabinetu Beaty Szydło.

Chociaż to w Niemczech mamy do czynienia z legalnie działającymi organizacjami neonazistowskimi i neofaszystowskimi, to na forum Parlamentu Europejskiego w dniu 17 listopada br. Polska została brutalnie zaatakowana – głównie przez europosła Guy’a Verhofstadta – pod pretekstem Marszu Niepodległości w Warszawie, w którym uczestniczyli ludzie przywiązani do polskiej tradycji, kultury i traktujący niepodległość kraju jako dobro naczelne – polscy patrioci.

Rezolucje dwie

2017-11-20, 22:30

Niemalże w tym samym czasie – można by powiedzieć równolegle – powstały dwie rezolucje dotyczące Polski. Autorem pierwszej jest Sejm Republiki Litewskiej, drugą spłodziła liberalno-lewicowa większość w Parlamencie Europejskim.

Z prof. dr. hab. Mieczysławem Rybą, wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II oraz Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu, członkiem Kapituły Orderu Odrodzenia Polski, rozmawia Mariusz Kamieniecki.

Posiedzieniarze

2017-11-13, 10:49

Tytuł dla dzisiejszego komentarza zapożyczyłem od rosyjskiego rewolucyjnego poety Władimira Majakowskiego, który w swym utworze „Prozasiedawszijesia” bezlitośnie wyśmiewa i kpi z rewolucyjnych biurokratów, obradujących w kółko i bez końca nie wiadomo nad czym i po co.

Z ks. prof. Tadeuszem Guzem z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II rozmawia Piotr Falkowski.

Kiedyś premier Donald Tusk, będąc u szczytu władzy i potęgi, powiedział, że w Polsce to on nie ma nawet z kim przegrać. Nieco parafrazując jego wypowiedź można dziś rzec, że jeżeli na Litwie nic się nie zmieni z systemem partyjnym, to niedługo w Bursztynowej Republice nie będzie komu rządzić.

O prowincjonalnym miasteczku we francuskiej Bretanii Ploermel stało się nagle głośno w całym kraju nad Sekwaną, a nawet poza jego granicami, z powodu jednego pomnika, który zagroził laickości V Republiki. Tak przynajmniej wydało się pewnemu wolnomyślicielowi z tego miasteczka.

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Czwartek, 19 grudnia 2024

    Łk 1, 5-25

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan z oddziału Abiasza, imieniem Zachariasz. Miał on żonę z rodu Aarona, której było na imię Elżbieta. Oboje byli sprawiedliwi przed Bogiem, bo nienagannie zachowywali wszystkie przykazania i przepisy Pańskie. Nie mieli oni dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna, a oboje byli już w podeszłym wieku. Pewnego razu Zachariasz sprawował kapłańską służbę przed Bogiem według ustalonej kolejności swojego oddziału. Zgodnie ze zwyczajem kapłańskim został on wyznaczony przez losowanie, by wejść do świątyni Pana i złożyć ofiarę kadzenia. A w czasie składania ofiary mnóstwo ludzi modliło się na zewnątrz. Nagle po prawej stronie ołtarza kadzenia ukazał mu się anioł Pański. Zachariasz przeraził się na jego widok i ogarnął go lęk. Lecz anioł powiedział do niego: „Nie bój się, Zachariaszu, bo twoja modlitwa została wysłuchana. Twoja żona Elżbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan. Będzie to dla ciebie powodem radości i wesela i wielu będzie się cieszyć z jego narodzenia. Stanie się wielki przed Panem; nie będzie pił wina ani sycery i już w łonie matki napełni go Duch Święty. Wielu Izraelitów nawróci do Pana, ich Boga. Sam pójdzie przed Nim w duchu i mocy Eliasza. Zwróci serca ojców ku dzieciom, nieposłusznych ku mądrości sprawiedliwych i przygotuje Panu lud dobrze usposobiony”. Zachariasz zapytał anioła: „Po czym to poznam? Przecież jestem już stary, a moja żona też jest w podeszłym wieku”. Anioł mu odpowiedział: „Ja, stojący przed Bogiem Gabriel, zostałem posłany, by przemówić do ciebie i oznajmić ci tę dobrą nowinę. Ponieważ jednak nie uwierzyłeś moim słowom, które się wypełnią w swoim czasie, staniesz się niemy i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, w którym się to stanie”. Lud tymczasem czekał na Zachariasza i dziwił się, że tak długo zatrzymuje się w świątyni. Kiedy wyszedł, nie mógł do nich przemówić. Wtedy domyślili się, że miał widzenie w świątyni. A on dawał im znaki i pozostał niemy. Gdy skończył się czas jego służby, wrócił do domu. Potem jego żona Elżbieta poczęła i pozostawała w ukryciu przez pięć miesięcy. Mówiła: „Tak uczynił mi Pan, gdyż wejrzał na mnie i zdjął ze mnie hańbę w oczach ludzi”.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24