W czerwcu „nasza Unia” staje się szczególnie silna i dumna. Tak przynajmniej wynika z wypowiedzi przewodniczącej Komisji Europejskiej Ursuli von der Leyen, która, ingerując w wewnętrzne sprawy Węgier, zażądała od premiera Viktora Orbana wydania pozwolenia na przemarsz ulicami Budapesztu tzw. Parady Równości. Parady dumnych, z których dumna jest też szefowa KE oraz jakoby też cała „nasza Unia”.

Nowa administracja Białego Domu jest coraz bardziej zaniepokojona odchodzeniem Europy od wspólnych wartości, jakie ongiś łączyły świat Zachodu. Stary Kontynent nie tylko zdradza swoje wartości, ale często też zajadle je zwalcza.

Rasa Juknevičienė – to prominentna konserwatystka, która aktualnie z ramienia tej partii pełni mandat europarlamentarzystki. Udzieliła polityczka w ostatnich dniach obszernego wywiadu dla publicznego nadawcy LRT, w którym snuje swe wizje i przemyślenia nad stanem Unii Europejskiej. Przeczytałem wywiad skuszony jego tytułem: „Bez reform Unii Europejskiej grozi los Unii Polsko-Litewskiej”.

Koniec niedomówień w kobiecym boksie. Testy płci będą obowiązkowe. Zagłówki o tak rażącym wrażliwe ucho progresywnych członków społeczeństwa ukazały się ostatnio w mediach i to nawet tych o proweniencji wybitnie lewicowej.

Polityka – to jest kapryśna Pani. Przekonał się o tym dosadnie kandydat na prezydenta, włodarz polskiej stolicy Rafał Trzaskowski, który brał udział w wyborach prezydenckich nad Wisłą. W minioną niedzielę punktualnie o godzinie 21.00 w oparciu o sondażowe wyniki wyborów exit poll, które dały mu minimaleńką przewagę nad konserwatywnym kontrkandydatem Karolem Nawrockim (50,3 proc. do 49,7 proc.) ogłosił się prezydentem RP, a swoją małżonkę mianował Pierwszą Damą.

Gdy w roku 1990 Litwa wybijała się na niepodległość, czemu agresywnie sprzeciwiał się Kreml, elity litewskie – nawet mimo uprzedzeń i kompleksów antypolskich – zdobyły się na gest dobrej woli wobec litewskich Polaków. Rozumiejąc, że wobec zagrożenia ze Wschodu arcyważna jest jedność, ówczesny Sejm Restytucyjny uchwalił poprawki do Ustawy o mniejszościach narodowych zezwalające na publiczne używanie języka mniejszości obok języka państwowego w urzędach i instytucjach samorządowych w miejscach zwartego zamieszkania tych mniejszości.

9 maja dość niepostrzeżenie minęła 75. rocznica podpisania Deklaracji Schumana, która legła u podwalin tworzenia zjednoczonej Europy. Najpierw Wspólnoty Węgla i Stali, później Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG) i wreszcie na końcu Unii Europejskiej.

Praworządność jest nominalnie jedną z ostoi Unii Europejskiej, na której jest ona zbudowana. Brukselscy komisarze pilnują zatem praworządności jak oczka w głowie. Pilnują, bo jest ona im potrzebna. Przede wszystkim jako bat na niepokorne kraje członkowskie, które przy pomocy wytrychu praworządności mogą być kontrolowane. A jak trzeba – głodzone. Głodzone finansowo. By tego uniknąć, rządy tych krajów „mają mieć wygląd lichy i durnowaty” przed obliczem jasnooświeconych, tak by „swym pojmowaniem sprawy nie peszyć” unijnej arystokracji.

W Wielki Czwartek od samego rana gruchnęła wieść w mediach, że Sąd Konstytucyjny tego dnia ma zamiar ogłosić werdykt w sprawie zgodności z Konstytucją nieistnienia w litewskim porządku prawnym Ustawy o jednopłciowych związkach partnerskich (oficjalnie dla niepoznaki ustawę nazwano „o Związkach Cywilnych”). Litwa zamarła w bezruchu czekając...

Rok Pański 2025 jest szczególny w historiografii naszego Narodu. Okrągłe rocznice aż dwóch wielkich wydarzeñ przypadają nam bowiem w tym roku. Lat 1000 temu dzielny Bolesław Chrobry został koronowany na króla Polski, co nobilitowało naszą ojczyznę, wprowadzało ją w krąg państw uznawanych przez inne królestwa współczesnej Europy. Korona królewska włożona na skronie polskiego władcy pobłogosławiona przez papieża zmieniała kardynalnie sytuację. Polska wchodziła do elity europejskiej, stawała się jej pełnoprawną częścią. Młode państwo, świeżo ochrzczone, zdało egzamin. Odparło wszelkie zakusy zachodnich sąsiadów, by być ich lennem, krajem zależnym, niesamodzielnym. Odparło politycznie, ale też – jak było trzeba – militarnie. Potem były słabsze momenty w dziejach, słabsi władcy, zawirowania, ale fundament w roku 1025 został założony solidny.