Mimo „wysiłków” (cudzysłów przy tym słowie nie jest przypadkowy) kolejnych rządów w walce o poprawę sytuacji demograficznej w naszym kraju tempo wyludniania się Litwy nie spada. Ba, rośnie nawet, bo emigracja ciągle się nasila, a liczba urodzin – niknie.

Tradycyjnie w pierwszych dniach Nowego Roku proponuję Państwu krótki komentarz podsumowujący, co się udało litewskim politykom w minionym roku, a co się im nie udało. Oczywiście, jak zwykle, opisane wydarzenia do komentarzu dobrałem całkiem dowolnie.

Polsko-litewskie relacje mimo mozolnych starań i wytrwałych wysiłków z obu stron ciągle buksują, ciągle torpedują je jakieś dawne bądź całkiem świeże problemy, które nigdy nie znikają. Nie znikają, bo są często oparte na mitach, czyli wydarzeniach nieprawdziwych.

Mój kochany Święty Mikołaju, pisze do Ciebie mały Schreibicus z Niemiec. Chcę Cię poprosić o prezent na święta, bo byłem cały rok grzeczny. Słuchałem rodziców i pani z przedszkola.

„Zahl von Muslimen in Europa wird deutlich steigen” („Liczba muzułmanów w Europie wyraźnie wzrośnie”) – taki tytuł w gazecie Frantfurter Allgemeine Zeitung przyciągnął mój wzrok, gdy trafiła mi do rąk na lotnisku we Frankfurcie.

Po długich i niestety, moim zdaniem, fatalnych dyskusjach rozstrzygnął się ostatecznie los placu Łukiskiego w Wilnie. Po tym, gdy z niego usunięto pomnik wodza światowej rewolucji – Lenina, próżnię po Włodzimierzu Iljiczu ma wypełnić... partyzancki bunkier, co to ma zostać nowym symbolem niepodległości.

Gdyby za jedyne źródło wiedzy o Polsce na Litwie mieć gazetę „Lietuvos rytas”, to obraz naszego zachodniego sąsiada pod rządami zjednoczonej prawicy byłby u przeciętnego Litwina naprawdę ponury. Niemal wszystkim bowiem korespondencjom reportera gazety w Warszawie Eldoradasa Butrimasa można by dać jeden zbiorowy tytuł: „Ciemno wszędzie, głucho wszędzie”. Tymczasem zgoła inaczej sytuację widzi Nijolė Druto, korespondentka Lietuvos radijas nad Wisłą, która podsumowała ostatnio półmetek rządów gabinetu Beaty Szydło.

Niemalże w tym samym czasie – można by powiedzieć równolegle – powstały dwie rezolucje dotyczące Polski. Autorem pierwszej jest Sejm Republiki Litewskiej, drugą spłodziła liberalno-lewicowa większość w Parlamencie Europejskim.

Stasys Dailydka, były wieloletni dyrektor litewskich kolei, nie poczuwa się do winy z powodu 28-milionowej kary, jaką Komisja Europejska nałożyła na „Lietuvos Geležinkeliai” za ograniczanie przez spółkę konkurencji. „To nie mój problem”, odpowiedział buńczucznie na pytanie, czy nie czuje się winny z powodu swej decyzji o rozebraniu torów z Możejek na Łotwę, by nie pozwolić w ten sposób Orlenowi wywozić tamtędy ropy.

Przebywający w Wilnie na gościnnych występach redaktor Adam Michnik wystosował do Litwinów optymistyczną diagnozę, jeżeli chodzi o stosunki polsko-litewskie. Zdaniem redaktora mają one się poprawić. A poprawią się dlatego, według Michnika, bo Polska jest dziś w izolacji i potrzebuje Litwy.