Panuje pewien chaos, który z jednej strony wynika z niewystarczającej wiedzy o niebezpieczeństwach związanych z koronawirusem i o jego skutkach, a z drugiej – z chęci wykorzystania tej okazji do podporządkowania ludzi rygorom totalnej kontroli i ustanowienia rządu sprawującego nadzór, jak przyznają sami przedstawiciele „wielkiego resetu”. Klaus Schwab stwierdził, że koronawirus to szansa. Im się wydaje, że przy pomocy nowoczesnych środków komunikacji mogą stworzyć nowego człowieka na swój obraz i podobieństwo. A ja wcale nie chcę być stworzony ani zbawiony na obraz i podobieństwo Klausa Schwaba, Billa Gatesa, George’a Sorosa czy innych ludzi tego pokroju, którzy zgromadzili góry pieniędzy, ale innych nawołują do zaciskania pasa, podczas gdy sami latają do Glasgow prywatnymi odrzutowcami – wskazuje ks. kard. Gerhard Ludwig Müller, były prefekt Kongregacji Nauki Wiary, w wywiadzie przeprowadzonym przez Instytut św. Bonifacego.

To już trzy dekady minęło od dramatycznych wydarzeń 13 stycznia, jakie miały miejsce u zarania naszej niepodległości. Zginęło wówczas z rąk okupantów 14 osób, dlatego tę tragiczną datę zawsze obchodzimy w skupieniu i zadumie.

„Decyzja jest pozytywna i trzeba to wyraźnie podkreślić. Generalnie sprawy jednak nie rozstrzyga. Do zapisywania nazwisk zostały wprowadzone trzy litery: „w”, „x” i „q”. Polacy liter „x” i „q” raczej w nazwiskach nie mają, więc w zasadzie otrzymaliśmy jedną literę. W polskiej pisowni i gramatyce mamy o wiele więcej liter, naliczyliśmy ich 9 (ć, ł, ń, ó, ś, ź, ż, dź, dż), które nie pojawiają się w alfabecie litewskim (…), tak więc nazwiska większości Polaków w dalszym ciągu nie będą zapisywane oryginalnie” – powiedział europoseł Waldemar Tomaszewski, przewodniczący Akcji Wyborczej Polaków na Litwie-Związek Chrześcijańskich Rodzin, w środowej audycji „Aktualności dnia” na antenie Radia Maryja.

Początek nowego roku na Litwie zdecydowanie minie pod agendą pisowni nazwisk. Stało się tak za przyczyną rządzących, którym wreszcie zechciało się chcieć zająć się projektem Ustawy o pisowni nielitewskich nazwisk i – być może – to chcenie nie będzie tylko chceniem (choć,  rzecz najoczywistsza,  gwarancji żadnych nie ma). A ponadto rząd w osobie minister sprawiedliwości Eweliny Dobrowolskiej operatywnie rozprawił się z problemem nazwisk osób transpłciowych, cokolwiek to oznaczałoby. Minister sprawiedliwości, nie pytając zdania Sejmu, jednozgodnie podpisała rozporządzenie, na mocy którego osoba biologicznie męska będzie mogła pozyskać imię i nazwisko żeńskie, i – rzecz jasna –  odwrotnie osoba żeńska nabędzie też analogiczne prawo.

Równo przed 30 laty – podczas wizyty na Litwie ministra spraw zagranicznych Polski Krzytsztofa Skubiszewskjiego w dniach 12-14 stycznia 1992 roku – w Wilnie została podpisana Deklaracja o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy pomiędzy Rzeczypospolitą Polską i Republiką Litewską.

W dniu 13 stycznia Litwa obchodzi Dzień Obrońców Wolności. Tragiczne i heroiczne styczniowe dni oraz determinacja ludzi – zginęło 14 osób – tradycyjnie upamiętnia się zapaleniem świec w oknach oraz ognisk w miejscach, gdzie się rozgrywały najbardziej dramatyczne wydarzenia. Powracając pamięcią do tragicznych wydarzeń sprzed 31 lat warto przypomnieć o postawie Polaków na Litwie w obliczu sowieckiego zagrożenia.

Minął nam szybciej niż zwykle pandemiczny rok 2021. Nastąpił rok 2022. Jaki będzie? Z jakimi wyzwaniami przyjdzie nam w nim zmierzyć się?

„Choć dziś ukształtowany na mitach i fikcjach świat szydzi z ojców i ojcostwa, stara się na wiele sposobów zabić misję ojców, jaka faktycznie w nich jest, to właśnie ojcowie, a nie kto inny, mogą skutecznie dać opór truciźnie płynącej z mediów i zabijającej w dzieciach rozum. Dlatego ojcowie muszą ratować rozum, dając swym dzieciom prawdę, bo rozum dziecka (jak każdy rozum) karmi się prawdą, a nie medialnymi ściekami” – powiedział dr hab. Paweł Skrzydlewski, filozof, rektor Akademii Zamojskiej, w felietonie z cyklu „Spróbuj pomyśleć” na antenie Radia Maryja.

Tradycyjnie już niejako na koniec roku pochylamy się w tej rubryce nad podsumowaniem wydarzeń, jakie zaskoczyły nas najbardziej w mijającym 2021 roku. Innymi słowy, wybieramy (zupełnie arbitralnie, rzecz jasna) top największych absurdów mijającego roku.

Parlament Europejski jest jednym z najważniejszych organów Unii Europejskiej, w którym zasiada 11 posłów z Litwy. Parlament jest ważnym forum debaty politycznej i miejscem podejmowania decyzji na szczeblu UE. Większość posłów należy do grup politycznych (frakcji), którzy zrzeszają się nie na zasadzie kraju pochodzenia, tylko poglądów politycznych. Jedną z frakcji jest w PE Grupa Europejskich Konserwatystów i Reformatorów (EKR), w której jako jedyny z Litwy zasiada Waldemar Tomaszewski, przewodniczący Akcji Wyborczej Polaków na Litwie-Związku Chrześcijańskich Rodzin (prosimy nie mylić z naszymi „konserwatystami” G. Landsbergisa, którzy należą w Parlamencie Europejskim do frakcji EPP i w swej działalności przypominają bardziej liberałów). EKR podkreśla potrzebę reformy Unii, tak aby służyła ona obywatelom, a nie brukselskim biurokratom. Opowiada się za funkcjonowaniem Unii w oparciu o tradycyjny, europejski dorobek prawny i kulturowy oraz postuluje powrót do korzeni, czyli wartości chrześcijańskich. EKR opowiada się również za współpracą wolnych państw, przeciwstawia się natomiast budowie superpaństwa unijnego.