Wielkie tłumy szły z Jezusem. On (...) rzekł do nich: (...) kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem. Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw i nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej, gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy, patrząc na to, zaczęliby drwić z niego: Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć. (...) Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem. (Łk 14,25-33)

(...) Jezus (...) do tego (...), który Go zaprosił, rzekł: Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani zamożnych sąsiadów, aby cię i oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś odpłatę. Lecz kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć; odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych. (Łk 14,1.7-14)

Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam (Łk 12, 51).

Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie! […] Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie (Łk 12,35.37).

Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. Jeżeli którego z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą (Łk 11, 9-13).

Czytamy o Marcie – zapracowanej, zatroskanej, starającej się o posiłki, pomagającej Jezusowi. I o Marii – rozmodlonej, wpatrzonej w Jezusowe oczy.
Dlaczego Jezus powiedział: Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona (Łk 10,41-42). A więc: Maria, twoja siostra, która tylko się modli, jest mi bliższa.

Kto jest moim bliźnim? – zapytał Jezusa uczony (Łk 10,29).

Cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie (Łk 10,20).

Niektórzy mają pretensje do Pana Jezusa: „Wzywasz mnie do siebie, tyle ode mnie wymagasz. Tymczasem Ty, który powtarzałeś przykazanie: Czcij ojca swego i matkę swoją, mówisz jednocześnie: Porzuć zmarłego ojca; zostaw go bez pogrzebu.

Kto straci życie swoje z mego powodu, ten je zachowa (Łk9,24) – mówi Jezus w zakończeniu Ewangelii.