Są w Sejmie RL posłowie, którzy przypominają mi osobliwych dżentelmenów, co to nad stołem podają rękę swym partnerom, szczerząc przy tym zęby w nieszczerym uśmiechu, a pod stołem w tym samym czasie kopią ich obcasami po kostkach.

Jeszcze nie wiem, jakie będą opinie po pierwszym od wyborów na Litwie spotkaniu premiera Sauliusa Skvernelisa z premier Polski Beatą Szydło, do którego ma dojść okazyjnie podczas wizyty polityków w Tallinnie. Wiadomo za to z pewnością, że podczas spotkania sytuacja Polaków na Litwie będzie gorącym tematem.

Nie było nawet głosu sprzeciwu podczas głosowania w Sejmie nad wnioskiem o pozbawienie immunitetu posła Gintarasa Steponavićiusa. 109 parlamentarzystów głosowało za tym, by oddać podejrzanego o korupcję polityczną kolegę z ławy poselskiej w ręce prokuratury.

Litewskie media obiegła megasensacyjna wiadomość. Nikomu wcześniej nieznany naukowiec (nawet nie historyk) odnalazł to, czego wcześniej bezskutecznie szukali wytrawni zawodowi litewscy historycy od ponad ćwierćwiecza.

Andrius Kubilius, były dwukrotny premier, przeżywa intelektualne katharsis i chyba się trochę wstydzi. Wstydzi swego byłego premierowania. Ostatnio przyznał bowiem, że mylnie sądził kiedyś, iż problemy mniejszości narodowych rozwiążą się same (wystarczy, że wzrośnie ogólny dobrobyt). Dziś, kiedy nie rządzi, już tak nie sądzi.

Kończy się nam za kilka dni rok 2016. Podsumujmy więc go, już tradycyjnie niejako, przedstawiając uczynki polityków, które im się udały albo zgoła odwrotnie. Oczywiście uczynki są dobrane przez autora z zupełną dowolnością.

Dawno temu przyjąłem sobie zasadę, aby nie komentować bierzącej polityki w Macierzy wychodząc z zasady, że jako Polak zza Buga szanuję polityczne wybory Rodaków w kraju. Dzisiaj jednak czuję potrzebę zrobić małe odstępstwo od podjętej zasady. Uważam, że mam moralne prawo odnieść się do tego, co akurat w ostatnie dni dzieje się na ulicach Warszawy. Bo Polska jest jedna i nikomu nie wolno Jej podpalać.

Wystarczyło, że szef dyplomacji naszego zachodniego sąsiada Witold Waszczykowski w kurtuazyjnej rozmowie gdzieś na brukselskich salonach powiedział swemu litewskiemu odpowiednikowi Linasowi Linkevićiusowi, iż to w Wilnie są wszelkie klucze od poprawy stosunków polsko-litewskich, a w grodzie nad Wilią natychmiast objawił się życzliwy politolog (niejaki Tracevskis), który pouczył nowy litewski rząd, że „Litwa nie ma obowiązku przekazywania swej suwerenności Polsce”.

Jak Państwo sądzą, jaka jest różnica pomiędzy świadkiem a świadkiem specjalnym, jeżeli mówimy w kategoriach prawa karnego. Mi, jak do dzisiaj, wydawało się, że świadek specjalny to ten sam świadek, tylko że bardziej ważny, cenny dla śledztwa ze względu np. na jego wiedzę na temat badanego przestępstwa. Nic bardziej mylnego. Od dzisiaj wiem, że różnica pomiędzy świadkiem a świadkiem specjalnym jest taka, jak – przysłowiowo – między krzesłem a krzesłem elektrycznym.

Druga tura wyborów parlamentarnych w naszym kraju zakończyła się największą sensacją – śmiem twierdzić – w całej historii parlamentaryzmu Nepriklausamoji.