W zeszłym tygodniu Sejm głosował nad zatwierdzeniem kandydata do tegorocznej nagrody – Premii Wolności, jaką litewscy parlamentarzyści wyróżniają od kilku już lat osoby najbardziej zasłużone dla niepodległości kraju i budowy jego demokracji.

Pod koniec zeszłego tygodnia Wilno mogło się poczuć trochę jak mały Paryż po tym, gdy jego mieszkańcy dowiedzieli się, że podobnie jak paryżanie byli przez pewien czas zagrożeni atakiem terrorystycznym.

Był taki okres w stosunkach polsko-litewskich, kiedy trochę fasadowo i prawie na siłę próbowano demonstrować ich niczym niezmącony charakter. O istniejących i ciągle piętrzących się problemach w Wilnie z prawami miejscowych Polaków mówiono enigmatycznie, że to tylko „małe chmurki na jasnym niebie".

To słowo najlepiej odzwierciedla sytuację, jaką mamy aktualnie w państwie, gdy chodzi o funkcjonowanie i konstytucyjną współpracę najwyższych jego organów. Prezydent i Sejm, walcząc zawzięcie o zasady w powoływaniu nowego prokuratora generalnego, zwarli się w klinczu niczym odyńce łbami w czasie rui. Przy okazji zażartej walki o władzę obnażyły się też kulisy przyjmowania najważniejszych decyzji w naszym państwie...

Przed tygodniem odbyły się w Polsce wybory parlamentarne, wcześniej - prezydenckie. Ich wynik jest jednoznaczny – przez najbliższe lata pełnię władzy nad Wisłą będzie sprawować Prawo i Sprawiedliwość, partia konserwatywna, ideowa, szanująca wartości. W odróżnieniu od swej liberalnej poprzedniczki PiS będzie stawiało bardziej na współpracę i tworzenie sojuszy regionalnych, niżeli trzymania się głównego nurtu dominujących państw w Unii Europejskiej.

Akcja Wyborcza Polaków na Litwie niejednokrotnie zwracała uwagę GKW, a pośrednio i litewskiej klasy politycznej, na nieprawidłowości w naszym systemie wyborczym, akcentując m. in. problem nierównorzędności jednomandatowych okręgów wyborczych (o ich dyskryminacyjnym charakterze wobec mniejszości narodowych na Wileńszczyźnie nie wspominając). Ostatnio Trybunał Konstytucyjny potwierdził słuszność tych zastrzeżeń przyznając, że zbyt duża rozbieżność, jeżeli chodzi o liczbę wyborców w poszczególnych okręgach, narusza litewską Ustawę Zasadniczą.

Profesor Valdas Rakutis, prorektor i wykładowca Litewskiej Akademii Wojskowej, oznajmił, że dzięki jego staraniom powstanie pod Giedrojciami (rejon malacki) park litewskiej glorii narodowej, upamiętniający zwycięstwo nad Polakami w roku 1920. Ba, zdaniem profesora, trzy lokalne samorządy już się porozumiały, by sfinansować budowę w tej okolicy muzeum zwycięstwa nad „polskimi okupantami".

Rafał Ziemkiewicz, znany polski publicysta, napisał ostatnio w kontekście kryzysu emigracyjnego, że inwazja obcych na Europę jest nieunikniona. Swój wywód oparł, jeżeli tak jednym zdaniem uogólnić, na odwiecznym prawie silniejszego, jakie działało zawsze bezwzględnie niezależnie od tego, na jakim poziomie cywilizacyjnym znajdowała się ludzkość.

W krajach o ugruntowanej demokracji władza sądownicza – inaczej jeszcze zwana trzecią władzą – zazdrośnie strzeże swej autonomii. Jest niezależnym od polityków organem, który pilnie (przynajmniej na ogół) strzeże, by litera prawa w państwie była przestrzegana.

Do kurczaka brojlera, którego masę w szybkim tempie napompowano (rozum jednak pozostawiając w tyle za wagą), porównał Gabrieliusa Landsbergisa, lidera konserwatystów, socjaldemokrata Juras Požela. Była to odpowiedź socjaldemokraty na zaczepki konserwatysty wobec premiera Butkevičiusa, któremu Landsbergis junior wytknął nieuczciwe biznesy członków jego rodziny. Chciał głośno i solidnie zaintonować, a wyszło mu tylko słabe „kwoknięcie" („pakudakavimas"), odciął się na atak partyjny kolega premiera.