Najbardziej trującym grzybem jest muchomor sromotnikowy. Objawy zatrucia tym grzybem to, między innymi, silne bóle brzucha, wodnista biegunka, przyspieszone tętno i wymioty. Spożycie go grozi śmiercią.
Muchomor sromotnikowy podobny jest do kani i dla niewprawnego grzybiarza-amatora te dwa gatunki mogą być nie do odróżnienia. Muchomor sromotnikowy ma lekko zielonkawy kapelusz, może być też żółtawy lub szarawy, a kania jest od niego o wiele większa.
Na jej kapeluszu są brązowe, łuszczące się elementy, które pod wpływem pocierania dość łatwo schodzą. By dostrzec różnicę między muchomorem sromotnikowym a kanią, warto zajrzeć też pod jej kapelusz. U kani są szerokie, białe blaszki i ruchomy pierścień na trzonie. Natomiast muchomor sromotnikowy posiada nieruchomy pierścień i otoczkę na dole trzonu. Kania otoczki nie posiada, chociaż jej trzon jest także na dole grubszy.
Z kolei lisówka pomarańczowa przypomina kurkę (pieprznik jadalny). Spożycie tego grzyba również prowadzi do zatrucia. Prawdziwa kurka ma zwykle intensywnie żółty kolor, a jej niejadalny odpowiednik jest dużo ciemniejszy, prawie pomarańczowy. Jeżeli są wątpliwości co to za grzyb, warto również zajrzeć pod kapelusz. Lisówka pomarańczowa ma cieńsze i węższe niż u kurki blaszki oraz dość cienki trzon, który jest bledszy niż kolor kapelusza.
Lisówka pomarańczowa nie jest aż tak groźna jak muchomor sromotnikowy, ale jej spożycie może doprowadzić do poważnego rozstroju żołądka.
Jednym z najpopularniejszych grzybów trujących jest borowik szatański. Grzyb tzw. szatan jest bardzo podobny do borowika szlachetnego. Borowik szlachetny, popularnie nazywany prawdziwkiem jest też nazywany borowikiem jadalnym.
Borowik szlachetny ma jasnobrązowy lub ciemnobrązowy kapelusz, który początkowo jest gładki i półkolisty, a z czasem staje się bardziej wypukły. W odróżnieniu od prawdziwka szatan posiada szary lub szaro-oliwkowy kapelusz. Znajdujące się pod nim pory przy naciśnięciu palca stają się niebieskawe, sine. Po przecięciu jego miąższ również staje się niebieski i to jest jego cechą charakterystyczną i rozróżniającą.
Do grzybów trujących należy też gąska siarkowa, którą łatwo pomylić z gąską zielonką. Można ją znaleźć pod sosnami. Jej spożycie powoduje lekkie zatrucie, a smak i zapach po ugotowaniu jest bardzo nieprzyjemny. Właśnie nieprzyjemny zapach jest jedną z jej cech charakterystycznych. Bardzo podobna do niej gąska zielonka takiego zapachu nie wydziela. Zielonka ma biały miąższ i gęściejsze blaszki, w odróżnieniu od żółtego miąższu i rzadszych blaszek u gąski siarkowej.
Trujące grzyby podobne do jadalnych to także muchomory jadowite przypominające popularne pieczarki polne w pierwszych fazach ich życia. Podobieństwo między tymi grzybami jest ogromne i trudno je od siebie odróżnić. Różnica polega na tym, że blaszki pieczarek szybko różowieją, a następnie brązowieją, blaszki muchomora jadowitego pozostają białe. Pieczarki nie posiadają też na trzonie ruchomej otoczki - pochwy, którą można znaleźć na bulwie trzonu u muchomorów jadowitych.
Podczas grzybobrania często można trafić na bardzo wiele innych okazów, o których, niestety, mało się wie, albo wcale widzi się je po raz pierwszy w życiu. Dlatego obawiając się ciężkich następstw i problemów zdrowotnych lepiej jest zostawić takie grzyby w spokoju, niech sobie pozostają w lesie.
