Lukrecja (Glycyrrhiza L.) to rodzaj bylin z rodziny bobowatych. Rośliny te występują w Europie i Azji,  Australii oraz w obu Amerykach i o dawien dawna wykorzystywane były wszechstronnie jako lecznicze.

Lukrecje zawierają saponiny i glicyryzynę – 50 razy słodszą od cukru spożywczego, o charakterystycznym smaku. 

Glicyryzyna, składowa lukrecji, ma mocny wpływ na wiele wirusów często atakujących ludzkie organizmy. Skutecznie działa przeciwko wirusom otoczkowym, a także herpeswirusom, pokswirusom, hepadnawirusom, flawiwirusom, togawirusom, wirusom zapalenia wątroby typu D, ortomyksowirusom, paramyksowirusom, rabdowirusom, bunyawirusom, filowirusom oraz retrowirusom. 

Współcześnie stwierdzono, że glicyryzyna hamuje replikację koronawirusów i HIV. Zioło skutecznie hamuje czynniki chorobotwórcze, w tym blokuje ich zdolność do tworzenia porów błonowych, przez które wirusy wnikają do komórki. Substancje znajdujące się w roślinie pomagają stymulować układ odpornościowy do likwidacji atakujących wirusów, a to spowalnia infekcję wirusową.

Najczęściej powszechnie stosowana jest jako nalewka lub herbata. Można nabyć ją w sklepach i aptekach zielarskich w kapsułkach. Obecnie podczas trwającej pandemii najlepiej przyjmować ją profilaktycznie. Natomiast jeżeli dojdzie do zakażenia, lukrecja również spełni swoją funkcję, zioło spowolni rozwój infekcji.

Lukrecja ma też szerokie zastosowanie w kosmetyce jako jeden ze składników szamponów, kremów, toników czy żeli. Polecana także jako środek wspomagający leczenie zmian atopowych skóry oraz łuszczycy.

Jako środek spożywczy lukrecja stosowana jest głównie w przemyśle cukierniczym w krajach skandynawskich. Cukierki produkowane z lukrecji mają czarną barwę.