Zgłaszając się po pomoc medyczną, kartę należy pokazać możliwie jak najwcześniej lekarzowi lub administracji szpitala. Najczęściej potrzebny jest w takiej sytuacji dowód tożsamości. Należy pamiętać, że jesteśmy traktowani tak samo, jak mieszkańcy danego kraju – w większości krajów UE/EFTA część kosztów jest pokrywana przez pacjentów na zasadzie opłat bezpośrednich. Jest to tzw. współpłacenie pacjenta (np. koszty hotelowe), które nie podlega finansowaniu. Przed urlopem warto sprawdzić, na jaki zakres bezpłatnej pomocy mogą Państwo liczyć w razie wypadku lub nagłego zachorowania.

Należy pamiętać, że prywatni lekarze nie honorują sveikatos kortelė. Za ich usługi płaci się samemu, a koszty w kraju nie są zwracane. Przed wizytą dobrze więc upewnić się, jakie będą koszty wizyty – szczególnie w miejscowościach turystycznych, gdzie opieka gwarantowana jest często wyłącznie w gabinetach prywatnych. W takiej sytuacji warto wykupić dodatkowe ubezpieczenie, które często umożliwia pokrycie kosztów leczenia. Przed jego wyborem warto dokładnie sprawdzić, co ono obejmuje i czy będzie wystarczające w miejscu, w którym będziemy wypoczywać.

Płatny transport sanitarny. Pacjent w pełni ponosi koszty międzynarodowego transportu sanitarnego do kraju. W związku z tym zaleca się wykupienie dodatkowego, prywatnego ubezpieczenia obejmującego koszty świadczeń zdrowotnych, których w państwach członkowskich UE/EFTA nie pokrywa powszechne ubezpieczenie zdrowotne. Dodatkowa polisa ubezpieczeniowa może również obejmować inne koszty, do których finansowania fundusz zdrowia nie jest uprawniony, w tym koszty tzw. wkładu własnego pacjenta.

Rota