Na frontonie budynku znalazł się napis: „Lietuvos Mokslų Akademijos Vrublevskių Biblioteka”. W 2012 r. placówka świętowała jubileusz  stulecia.  

Założycielem biblioteki był Tadeusz Wróblewski (1858–1925), znany wileński prawnik i polityk, nadal on jej imię swoich rodziców, Eustachego i Emilii Wróblewskich - to po nich odziedziczył bogatą bibliotekę, którą znacznie powiększył - do 30 tys. tomów.

Wróblewski zarówno skupował księgozbiory i kolekcje bibliofilskie, jak i przyjmował swoje honoraria w postaci książek. Biblioteka była systematycznie powiększana, trafiały do niej bezcenne księgozbiory polskie i obce z obszaru dawnej Rzeczypospolitej oraz Rosji i Prus.. Wróblewski był nie tylko właścicielem biblioteki, lecz także kustoszem, później jednak, ze względu na zasobność zbiorów, biblioteka została przekazana w depozyt państwu polskiemu. Należy przypomnieć, że Tadeusz Wróblewski w swoim testamencie przekazał zbiory  pod warunkiem, że zostaną one na zawsze w Wilnie.

Po śmierci Tadeusza Wróblewskiego, w 1925 r., bibliotekę upaństwowiono. Powstała Państwowa Biblioteka im. Eustachego i Emilii Wróblewskich w Wilnie. W 1926 r. dla jej potrzeb rząd Rzeczypospolitej Polskiej zakupił pałac Tyszkiewiczów położony u zbiegu ul. Arsenalskiej (obecnie Tadeusza Wróblewskiego) i Zygmuntowskiej. W latach 1928–1929 pałac został przebudowany, od 1930 r. w gmachu biblioteki mieściły się także Instytut Naukowo-Badawczy Europy Wschodniej i Szkoła Nauk Politycznych. W 1939 r. zbiory biblioteczne obejmowały: 163 tys. woluminów, 35 tys. rękopisów, kolekcje numizmatyczne i kartograficzne, galerię malarstwa polskiego i obcego.

Po wkroczeniu do Wilna armii litewskiej w październiku 1939 r. biblioteka Wróblewskich została przejęta przez Republikę Litewską razem z innymi polskimi bibliotekami.

Na rozpoczętą w 2016 roku rekonstrukcję i remont budynków bibliotecznych (też nowego) przeznaczono 15,5 mln euro. Pozwoli to nie tylko przywrócić dość sfatygowanym pomieszczeniom nowe życie, ale też unowocześni warunki przechowywania zbiorów i pracy. Potrzebna i na czas podjęta inicjatywa. Ostatnio z frontonu starego gmachu zdjęto rusztowania. Jest pięknie odnowiony, cieszy oko, jednak...  przyćmiewa  radość napis na frontonie: „Lietuvos Mokslų Akademijos Biblioteka”. Po „odnowie” zniknął wyraz „Vrublevskių”. Owszem nadal figuruje na ustawionej przy nowym gmachu reklamie, ale na frontonie starego, historycznego budynku go zabrakło. Błąd restauratorów, przypadek… Trochę trudno w to uwierzyć przy tak solidnej robocie.  Czyżby kolejny fakt stopniowego, cichego zacierania historii (w Wilnie mamy niejeden tego przykład). Komuś widocznie nie „pasowało” nazwisko nawet tak szlachetnego darczyńcy. Czy dlatego że to był Wróblewski, a nie Żvirblis… Na wszelki wypadek sprawdziłam, czy nie zatarto linii oraz daty – 1931 r. - upamiętnienia wielkiej powodzi z kwietnia 1931 roku. Na szczęście, jest!

Janina Lisiewicz