Eksperyment trwał długo. Na oczach tłumu podstawiony śniady uchodźca zaczepiał młode Szwedki w sposób chamski, a czasami wręcz bandycki i nie spotkał się z odpowiedzią żadnego nobliwego Szweda. Na nagraniu było wręcz widać, jak szwedzcy mężczyźni bojaźliwie próbują obejść miejsce napaści i czasami tylko niektórzy z nich coś tam grzecznie bąkną napastnikowi. Męskiej reakcji jednak nie było. Nie było aż do czasu, gdy w tłumie przechodniów pojawił się, jak się później okazało... Polak. Ten, gdy tylko zobaczył atakującego kobietę Azjatę, natychmiast jak żbik doskoczył do intruza i złapał go za gardło. Potem rzucił wystraszonego aktora o ścianę i trzymając go lewą ręką za przełyk, prawą pięść niedwuznacznie uniósł mu nad głową krzycząc jednocześnie po polsku: „Co ty k... Szybko przeproś kobietę!”. Gdyby akcja trwała kilka sekund dłużej, nos i gęba udawanego napastnika znalazłyby się w poważnym niebezpieczeństwie, Polak bowiem nie był usposobiony do żartów. Na szczęście, na czas zdążyli nadbiec ukryci z kamerą dziennikarze i dawaj tłumaczyć rozsierdzonemu gościowi z Lechistanu, że to tylko ustawka. Eksperyment. Dawaj mu też dziękować za odwagę i rycerskość. Potem szwedzkie media jeszcze długo rozpisywały się nad szarmancją i dżentelmeństwem polskich mężczyzn.

Już niebawem jednak okazało się, iż szwedzki eksperyment z Polakiem w roli głównej był tylko swego rodzaju preludium późniejszych, tym razem już, niestety, prawdziwych i nieudawanych wydarzeń o podłożu terrorystycznym. W Europie Zachodniej zaczęły mnożyć się zamachy terrorystyczne, gdy uzbrojeni muzułmańscy zamachowcy atakowali zaskoczonych i zdezorientowanych mieszkańców Starego Kontynentu, siejąc śmierć i przerażenie. W takich sytuacjach każdy próbuje instynktownie ratować własne życie bądź życie najbliższych i tylko wyjątkowi śmiałkowie ryzykują stanąć bezbronni do konfrontacji z uzbrojonymi napastnikami. Tak było np. we francuskim Strasburgu, gdy w grudniu 2018 roku uzbrojony w broń palną muzułmański terrorysta próbował wtargnąć do jednego z klubów, by powtórzyć tam niedawny mord w Bataclan. Na drodze terrorysty stanął jednak 36-letni Bartek z Polski oraz jego włoski kolega. Z gołymi rękami rzucili się na zabójcę i powstrzymali go na kilka sekund, zanim obydwaj nie padli podcięci kulami. Te kilka sekund uratowały życie gościom klubu, którego drzwi w międzyczasie zdążyła zatrzasnąć obsługa.

W Berlinie w podobnych tragicznych okolicznościach brawurowym męstwem popisał się polski kierowca tira, który do końca próbował walczyć z muzułmańskim terrorystą w kabinie swej ciężarówki (zanim nie został śmiertelnie zasztyletowany) i tym samym pokrzyżował jego plany rozjechania wielu Niemców, przebywających na jarmarku bożonarodzeniowym.

Dosłownie kilka tygodni temu cała światowa prasa rozpisywała się o dzielnym Polaku Łukaszu z Londynu, który powstrzymał uzbrojonego w dwa noże muzułmańskiego terrorystę... kłem narwala. Polak pracował jako kucharz w londyńskiej restauracji, którą zaatakował recydywista, zwolniony warunkowo z więzienia, gdzie odsiadywał wyrok za terroryzm. Pan Łukasz był w piwnicy restauracji, gdy usłyszał hałas i krzyki. Natychmiast wybiegł na górę, gdzie zobaczył dantejskie sceny (terrorysta już na ten moment zadźgał dwie osoby) i strach przerażonych gości restauracji. Bezbronny Polak bez namysłu ruszył na uzbrojonego w dwa noże zabójcę, zrywając po drodze ze ściany jedną z dekoracji lokalu, czyli półtorametrowy kieł narwala. Wstąpił w śmiertelną walkę z terrorystą sam na sam, dając tym samym szansę reszcie gości zbiec z pomieszczenia. Przez kilka minut walczył dzielnie z rzezimieszkiem, odnosząc liczne rany od cięcia nożem. Nie ustąpił jednak do końca. Później, po dołączeniu się do walczących dwóch innych odważnych mężczyzn, bandyta został obezwładniony. Polaka okrzyknięto bohaterem. „Ci przeklęci Polacy znowu ratują Anglików”, napisała następnego dnia jedna z londyńskich gazet, odnosząc postawę bohaterskiego Polaka do postaw innych dzielnych Polaków, jacy podczas II wojny światowej ratowali Londyn w bitwach powietrznych przed inwazją hitlerowskich lotników. Potem bohaterzy, już w czasie pokoju, doczekali się od wybawionych ze śmiertelnej opresji czarnej niewdzięczności.

Tym razem jednak w stosunku do dzielnego pana Łukasza sypały się gratulacje dosłownie z całego świata. Angielska królowa i najwyższe władze państwa Albionu dziękowały bitnemu Polakowi. A jeden z włoskich internautów napisał, że na Polaków zawsze można było liczyć. „Zawsze byliście tam, gdzie trzeba i kiedy trzeba”, nie krył swego uznania dla wszystkich dzielnych Polaków mieszkaniec krainy Apeninów. Jedna zaś z hiszpańskich gazet napisała wręcz, że jej zdaniem w Polsce nie ma zamachów muzułmańskich terrorystów, bo w kraju nad Wisłą takich „Łukaszów jak ten z Londynu” jest wielu.

Może to trochę zbyt górnolotna ocena, ale prawdą jest też, że Polacy, jako naród w ciągu dziejów wielokrotnie ratowali skórę swym europejskim sąsiadom w różnych ciężkich opresjach. Tak było np. podczas słynnej Odsieczy Wiedeńskiej w roku 1683, gdy polski król Jan III Sobieski ze swym wojskiem w ostatniej chwili uratował Europę przed muzułmańską inwazją czy chociażby w roku 1920 w Bitwie Warszawskiej, gdy polskie legiony i ich wódz Józef Piłsudski uratowali Stary Kontynent przed „czerwoną zarazą”.

Dziś też oczy bezradnych i zagubionych w ideologicznym szaleństwie Europejczyków coraz częściej z nadzieją łypią w kierunku Polski.

Tadeusz Andrzejewski