Bliżej do dzieciństwa
Doniosłe zmiany zachodzące w organizmie brzemiennej kobiety są związane z poważną metamorfozą, która zachodzi w niej. W tym okresie słaba płeć zaczyna bardziej dbać o siebie i co się z nią dzieje. Jest skupiona na swoich emocjach i odczuciach ciała. Kobieta staje się podobna do małego dziecka, które jest o wiele bliższe swoich prawdziwych uczuć i życzeń niż człowiek dorosły. To samo można powiedzieć też o „kaprysach” kobiety w ciąży. Przecież dzieci też kapryszą, gdy chodzi o ich interesy. Kobieta brzemienna swoje sprawy też stawia na pierwszym miejscu.

W tym egoistycznym zachowaniu jest jeszcze jeden sens, bo w okresie najbliższych lat styl życia kobiety zmieni się tak, że potrzebna będzie pomoc bliskiego otoczenia i ona w ten sposób informuje o tym.

Nic się nie stało
Czasami, gdy kobieta zajdzie w ciążę, to zachowuje jak gdyby nic się nie stało i aż do rozwiązania chce żyć, jakby nic się nie zmieniło w jej istnieniu. Wydawałoby się, że to nic złego, ale jeżeli przyszła mama ignoruje swój stan, to też jest powód do niepokoju. Takie zachowanie może się przejawiać u kobiet, które niedostatecznie dbają o siebie i bardziej zwracają uwagę na czynniki zewnętrzne niż na swoje odczucia.

Jeżeli kobieta w czasie ciąży udziela się bardzo aktywnie w pracy, w nauce lub w działalność społecznej to może oznaczać, że psychicznie nie jest gotowa do macierzyństwa.

Co się wymaga od bliskiego otoczenia
W stosunku do kobiet w ciąży występują dwie skrajności. Jedni uważają, że należy z niej zdmuchiwać pyłek i nic nie dawać robić. Zaś inni nie zwracają uwagę na ich stan. Oczywiście, że nie należy względem przyszłej mamy zachowywać się jak z przysłowiowym jajkiem. Brzemienność to nie choroba, a normalny stan fizjologiczny, który pozwala zwyczajnie żyć. Jednakże nie należy ignorować i tego stanu. W czasie ciąży kobieca psychika jest bardziej delikatna, a immunitet osłabiony, dlatego więc należy ją odseparować od większych przeciążeń zarówno fizycznych jak i emocjonalnych. Ale gdy kobieta sama więcej dba o siebie, to intuicyjnie jest bardziej ostrożna. Osoby bliskie powinny zrozumieć, że jej uwaga skierowana jest do wnętrza i nie bardzo jest zainteresowana tym, co się dzieje obok.

Szczególnie to trudno zrozumieć dzieciom. W tej sytuacji potrzebują więcej uwagi. Dlatego oczekiwanie w rodzinie na kolejne dziecko to najbardziej odpowiedni moment do zbliżenia ich z ojcem lub innymi bliskimi ludźmi, którzy gotowi część macierzyńskich trosk wziąć na siebie.

Zmiany stanu psychicznego
W związku ze spotęgowaniem emocji uczuciowych w tym okresie kobieta może po raz pierwszy zwrócić uwagę na trudności psychologiczne, których wcześniej nie spostrzegała. Emocje zaostrzają się. Do radości oczekiwania na nowe życie pojawiają się przeżycia, dotyczące przebiegu ciąży i przyszłego rodzenia. Strach za siebie i za dziecko, że nie podoła roli matki. Pojawia się też niepokój związany z zachodzącymi zmianami w organizmie, np. ciała…

Z reguły te wewnętrzne strachy dawno tkwiły w podświadomości, a brzemienność dała tylko możliwość wyjść im na zewnątrz. Jeżeli te przeżycia wywołują dyskomfort i nie ma się sił je przezwyciężyć to należy zwrócić się do psychologa.