Agata zwana Sycylijską jest jedną z najbardziej czczonych w chrześcijaństwie świętych.
Wiadomości o niej mamy przede wszystkim w aktach jej męczeństwa. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa istniał bowiem zwyczaj, że sporządzano akta męczenników. Akta męczeństwa Agaty pochodzą dopiero z V wieku. Według opisu męczeństwa, pochodziła z Katanii na Sycylii, prawdopodobnie w latach 235-251 (za panowania cesarza Decjusza). Po przyjęciu wiary chrześcijańskiej złożyła ślub czystości i dlatego odrzuciła rękę prefekta Katanii Kwincjusza, który, mszcząc się, kazał ją uwięzić. W końcu po okrutnych torturach spalono ją na rozżarzonych węglach.
Jest świętą, do której chrześcijanie zwracają się przy zagrożeniach związanych z ogniem i pożarami. Agata patronuje przede wszystkim zawodom związanym z ogniem: kominiarzom, ludwisarzom, odlewnikom, a także z powodu męczeńskiej śmierci – pielęgniarkom. Jest również orędowniczką w chorobach piersi.
Jak głosi tradycja, podczas wybuchu wulkanu Etna w rok po śmierci Agaty, mieszkańcy Katanii zwrócili się o pomoc do swojej świętej i zostali ocaleni. Na pamiątkę tego wydarzenia powstał zwyczaj błogosławienia chleba, wody i soli. Mają one chronić ludność w razie klęsk żywiołowych, a szczególnie od pożarów i piorunów.
We wspomnienie św. Agaty w wielu kościołach, w tym w Polsce i na Litwie, święci się sól oraz chleb. Błogosławieństwo chleba i soli należy do tzw. znaków świętych (sacra signa), które mają wiernym pomóc m.in. w uświęceniu się. Oznacza ono dziękczynienie Stwórcy za Jego dary. Używając następnie pobłogosławionej soli lub chleba w obliczu zagrożenia ze strony żywiołów, w krótkiej modlitwie dziękujemy Bogu za orędownictwo św. Agaty i z wiarą prosimy za jej wstawiennictwem o ratunek i odwrócenie nieszczęścia.
Jak mówią polskie przysłowia: Chleb św. Agaty od ognia strzeże chaty albo Gdzie święta Agata, tam bezpieczna chata.
Zabierany w podróż błogosławiony chleb ma też ułatwić rozłąkę.
Na podst. pl.wikipedia.org, inf. wł.
