Święto Ofiarowania Pańskiego przypada czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu. Jest to pamiątka ofiarowania przez Maryję i Józefa ich pierworodnego syna, Jezusa, w świątyni jerozolimskiej.
Opis tej uroczystości znajdziemy w Ewangelii według św. Łukasza. Na pamiątkę ocalenia pierworodnych synów Izraela podczas niewoli egipskiej każdy pierworodny syn u Żydów był uważany za własność Boga. Dlatego czterdziestego dnia po jego urodzeniu należało zanieść syna do świątyni w Jerozolimie, złożyć go w ręce kapłana, a następnie, jak podają różne źródła, wykupić za symboliczną opłatą lub ofiarować parę synogarlic lub 2 młode gołębie.
Ofiarowanie Pańskie należy do najstarszych świąt chrześcijańskich, było obchodzone w Jerozolimie już w IV w., zaraz po ustaniu prześladowań. Dwa wieki później pojawiło się również w Kościele zachodnim.
Tradycyjnie dzisiejszy dzień nazywa się też dniem Matki Bożej Gromnicznej. W ten sposób uwypukla się fakt przyniesienia przez Maryję małego Jezusa do świątyni.
Od X wieku rozpowszechnił się obrzęd święcenia w tym dniu świec, tzw. gromnic, których płomień symbolizuje Jezusa – Światłość świata.
Według dotychczas żywotnych wierzeń ludowych, gromnica ma niezwykłą moc odwracania gromów i błyskawic, a zapalona przy osobie umierającej, ma powodować jej lekką śmierć.
2 lutego w Kościele powszechnym przypada też Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, ustanowiony przez papieża Jana Pawła II. Siostry i bracia zakonni, podobnie jak Jezus w świątyni Jerozolimskiej, ofiarowują swoje życie na wyłączną służbę Bogu.
Na podst. brewiarz.pl, deon.pl, pl.wikipedia.org
