Krzewuszka cudowna to krzew, który zakwita późną wiosną lub wczesnym latem, a niekiedy może zakwitnąć również jesienią. Roślina ma lekko rozłożysty, wzniesiony pokrój i może dorastać od 2 do 3 metrów wysokości.
Kwiaty krzewuszki cudownej wyrastają skupione po kilka w kątach liści, a mogą mieć kolor bieli, różu, czerwieni lub purpury.
Różne odmiany krzewu mają różne kolory liści - od zielonych, zielonożółtych, aż po czerwone lub bordowe.
Łatwy w uprawie krzew lubi najbardziej stanowiska dobrze nasłonecznione lub półcieniste, więc najlepiej posadzić go w miejscu osłoniętym, bo źle znosi ostre wiatry.
Gleba krzewuszki cudownej musi być żyzna, próchnicza i wilgotna. Roślina pobiera bardzo dużo minerałów z ziemi, dlatego należy ją nawozić.
Krzewuszka źle znosi także przesuszenie gleby i najlepiej ją regularnie, a przeważnie wieczorem podlewać, a szczególnie podczas wysokich temperatur powietrza i suszy.
Przycinanie krzewuszki cudownej można przeprowadzić już w marcu. Ten zabieg przyczyni się do zagęszczenia się krzewuszki i pobudzi kwiaty do wzrostu i rozwoju.
Pierwsze przycinanie krzewuszki cudownej najlepiej rozpocząć po wsadzeniu krzewu do gleby. Kolejne cięcia powinny się odbywać pod koniec lata, po przekwitnięciu. Pędy tego krzewu podczas przycinania należy skracać o około połowę ich długości.
Krzewuszkę cudowną nawozi się od 2 do 3 razy co kilka tygodni w kwietniu i w maju. Opóźnione nawożenie krzewu przeprowadzone w lipcu czy sierpniu, zmniejszą odporność krzewu na mrozy. Do wzbogacenia gleby najlepiej się sprawdzą nawozy wieloskładnikowe. Nawozić należy dopiero po 2 latach od wsadzenia jej do ziemi, bo wcześniejsze nawożenie może doprowadzić do zbyt szybkiego rozrostu rośliny i przemarzania zimą młodych pędów.
Natomiast do ściółkowania krzewuszki cudownej używa się kompostu z dodatkiem igliwia, kory czy szyszek. Ściółkowanie umożliwia dłuższe utrzymanie wody i kwaśnego odczynu gleby. Zaletą ściółkowania krzewuszki, jest także to, że ziemia się nie przegrzewa i nie przemarza, więc nawożenie krzewuszki cudownej okaże się o wiele efektywniejsze.
Krzewuszka cudowna nadaje się i do samodzielnego wsadzenia, i do sadzenia w grupach. Można ją sadzić w doniczkach oraz na rabatach ogrodowych. Sadzi się ją wiosną, na przełomie kwietnia i maja, jak też jesienią.
Do rozmnażania krzewuszki można użyć pędów, które zostały po wiosennym przycinaniu rośliny. Gałęzie oczyścić z liści i ściąć je skośnie na dolnym końcu. Następnie pędy krzewuszki cudownej zakopać w ziemi na jedną trzecią długości, aby zdążyły ukorzenić do jesieni.
Krzewuszka cudowna jest odporna na mrozy oraz na działanie chorób lub ataki szkodników, ale jeżeli nie dostarczy się jej odpowiednich warunków i nastąpi osłabienie witalności, to może dojść do zaatakowania krzewuszki.
Szkodnikami, które niszczą krzewuszkę cudowną są mszyce, a zachorować ten krzew może na choroby grzybowe - mączniaka prawdziwego oraz rdzę.
Mączniak prawdziwy może dopaść źle nawodnioną krzewuszkę, a rdzę wywołują zarodniki grzybów, które zostały przeniesione z wiatrem z innych zainfekowanych roślin. Aby uchronić roślinę przed rdzą, należy wykonywać oprysk preparatami o działaniu przeciwgrzybicznym.
Niekiedy się zdarza, że krzewuszka nie chce rosnąć, tego powodem może być zacienione stanowisko. Należy pamiętać, że bez dostępu do światła słonecznego krzew nie może efektywnie się rozwijać. Na mały wzrost krzewuszki cudownej może wpłynąć także późny czas sadzenia, czyli np. jesienią.
Bujny rozrost krzewuszki zahamuje też niedostateczne nawodnienie i nawożenie gleby, gdyż ten krzew potrzebuje bardzo dużo składników odżywczych z gleby. Niedostateczne nawożenie doprowadza do wyjałowienia ziemi, więc bez nawożenia krzewuszka cudowna nie będzie miała odpowiednich warunków do rozwoju.
