Żonkile w naturze występują w Portugalii oraz Hiszpanii i od lat stanowią symbol nadziei i nowego życia. Osiągają wysokość około 40 centymetrów i mogą być koloru żółtego lub białego.

Po ich przekwitnięciu nie trzeba wyrzucać cebulek, z których wyrastały rośliny. Warto zachować ich cebulki w glebie do końca czerwca, a ponieważ nadal potrzebują one odżywienia, więc nie wolno usuwać pozostałych liści. Należy je zostawić w ziemi do ich całkowitego zwiędnięcia, usuwając jedynie kwiatostany i łodygę, aby nie dopuścić do zawiązania się nasion. W przeciwnym przypadku cebulka za rok nie zakwitnie lub efekty będą mierne. Chociaż, sprawdzone jest, że doskonale sobie poradzą pozostając na stałe w glebie, ale można również w końcu miesiąca cebulki żonkili wyjąć z ziemi i położyć w suchym miejscu do obeschnięcia na około trzech tygodni.

Wyjęte z gleby lub doniczki cebulki przechowuje się w ciemnym i suchym miejscu aż do jesieni. Jesienią ponownie można je posadzić w ogrodzie.

Przechowywanie cebulek żonkili zaleca się w papierowych torbach, posypując je cienką warstwą piasku albo trocinami. Wykopane cebulki należy także opracować środkiem przeciwgrzybiczym, co wzmocni ich kondycję na kolejny sezon wegetacyjny.

Żonkile są roślinami mrozoodpornymi, dlatego nie potrzebują rokrocznego wykopywania z gleby. Cebulki żonkili wystarczy wykopać z gleby raz na trzy lub cztery lata. Taka czynność zapewni im lepszy wzrost i bujniejsze kwitnienie.

Zabieg ten należy wykonać dopiero wtedy, gdy rośliny utracą swój piękny wygląd i zaczną więdnąć oraz usychać.