Na naszych terenach dziko rośnie zaledwie 6 gatunków głogu, a w ogrodach najczęściej sadzi się: głóg dwuszyjkowy, głóg szkarłatny, głóg pośredni i głóg jednoszyjkowy.
W zależności od odmiany głogi dorastają nawet od 5 do 10 m wysokości, kwitną przeważnie w maju i mają kwiaty białe, karminowe, różowe i ciemnoróżowe pełne nektaru, ale o nieprzyjemnym zapachu. Jednakże zapach nie przeszkadza bardzo wielu owadom, w tym pszczołom, które od świtu do zmroku zbierają z krzewu złocisty nektar. Roślina jest zaliczona do miododajnych, a więc bardzo pasuje dla pszczelarzy. Dodatkowo ta roślina charakteryzuje się mocno powycinanymi liśćmi oraz ostrymi kolcami.
Niektóre odmiany głogu, np. dwuszyjkowy, mają niską odporność na choroby grzybowe i szkodniki, ale bardzo szybko odrastają po cięciu pielęgnacyjnym i idealnie pasują na żywopłot. Natomiast częste cięcie zmniejsza obfitość kwitnienia.
Z kolei głóg szkarłatny, czyli czerwony, kwitnie w maju na biało, a w sierpniu jego koronę zdobi dużo czerwonych owoców, które są niezwykle smaczne oraz pachnące. Można je jeść nawet na surowo albo wykorzystać do przygotowania przetworów – nalewek czy dżemów.
Ponadto ta odmiana cechuje się dużą odpornością na choroby i szkodniki; nadaje się na pojedyncze nasadzenia; głóg szkarłatny można też formować jako żywopłot.
Krzew w sezonie jesienno-zimowym jest też schroniskiem i „karmicielem” dla ptaków, które w jesieni nie odlatują do ciepłych krajów.
Na żywopłoty świetnie nadaje się również głóg pośredni, którym najczęściej obsadza się parki. Głóg pośredni jest bardzo starym i popularnym gatunkiem. Jego najpopularniejszą odmianą jest Paul’s Scarlet, która dorasta do 6, a czasem nawet 8 metrów wysokości; kwitnie na ciemnoróżowo i ma kuliste owoce. Ta odmiana została wyhodowana w Anglii w XIX wieku. Jest odporna na kapryśne warunki atmosferyczne i łatwa w uprawie.
Każdy gatunek głogu ma swoje zalety i różni się od innych tylko pod względem niektórych szczegółów, ale z pewnością każdy zasługuje na miejsce w ogrodzie. Krzewy głogu są pozytywnie ustosunkowane co do ich uprawy. Rosną na każdym rodzaju gleby. Jedynie wymagają większej przestrzeni i nasłonecznionego stanowiska, ponieważ słabiej kwitną w cieniu. Nie lubią przesadzania oraz nadmiaru wody.
Gdy np. głogi ozdobne posadzi się we właściwym miejscu to nie będą wymagać zbytecznej troski. Krzew głogu może rosnąć bez zabiegów pielęgnacyjnych i nawożenia.
W przypadku nawożenia to głogi najlepiej nawozić na wiosnę kompostem albo nawozem wieloskładnikowym. Wiosną można również przyciąć suche, uszkodzone i chore gałęzie głogu, aby cięciem poprawić jego kształt.
Rozmnażanie głogu odbywa się przez nasiona, a odmiany ozdobne uzyskuje się poprzez szczepienie na pniu.
Sadzonki głogu bardzo szybko się przyjmują. Sadzić je można od marca do listopada włącznie. Chociaż idealnym czasem na sadzenie jest wiosna i jesień, gdy gleba jest wilgotna.
Sadzonki umieszcza się w wykopanym wcześniej dołku o głębokość 40 cm, a dla szybszego ukorzenienia można wzruszyć nieco ziemię na dnie i na bokach dołków.
Poza funkcją zdobienia ogrodów głóg ma wiele właściwości leczniczych. Mianowicie: pozytywnie wpływa na układ krążenia, oddechowy oraz odpornościowy, jak też działa przeciwutleniająco i przeciwdrobnoustrojowo.
Owoce głogu to skarbnica zdrowia, która korzystnie wpływa na układ sercowo-naczyniowy; obniża poziom złego cholesterolu; zmniejsza ciśnienie tętnicze krwi; zawdzięczając dużej ilości flawonoidów ma właściwości przeciwzapalne; zwalcza wolne rodniki, które są przyczyną m.in. miażdżycy; działa antybakteryjnie.
Ponadto wiele gatunków głogu ma jadalne owoce, które najlepiej zbierać po pierwszych przymrozkach. Np. z owoców głogu pospolitego można przygotować pyszne nalewki, dżemy i soki. Natomiast napary oraz herbaty można zrobić zarówno z owoców, jak i kwiatów tych roślin.
Jednakże osobom z problemami kardiologicznymi, osobom z niedociśnieniem, kobietom w ciąży i karmiących piersią przed zastosowaniem owoców głogu w celech leczniczych należy skonsultować się z lekarzem.
