Bicie w bęben obwieszcza w noc poprzedzającą Wielką Niedzielę Zmartwychwstanie Chrystusa w Iłży k. Radomia (Mazowieckie). W ubiegłym roku obrzęd, którego tradycja sięgać może XVII w., został wpisany na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa.

Skąd się wziął zwyczaj zabawy sylwestrowej? Jaka jest historia postanowień noworocznych i na czym polega noc tłustej wigilii? Dlaczego winogrona są hiszpańskim symbolem ostatniego dnia grudnia, a na drzwiach greckich domów wiesza się cebulę? Poniżej mało znane tradycje i zwyczaje sylwestrowo-noworoczne.

Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu zaprasza na odwiedzanie ekspozycji „Boże Narodzenie na Mazowszu”. Wystawa udostępniona we wnętrzach dworu oraz 10 zabytkowych chałupach z przełomu XIX i XX wieku będzie dostępna dla zwiedzających do końca lutego 2023 roku.

Co kraj to obyczaj, co rodzina to zwyczaj – mówi znane polskie przysłowie, podkreślając tym samym odrębność kulturową społeczeństw i rodzin. I chociaż kanon obchodów świąt wydaje się niezmienny, to w wielu miejscach może zaskoczyć formą i przekazem. Bo obok sakralnego wymiaru rodzi się zwyczaj ludowy. Jakie tradycje wielkanocne mogą nas zaskoczyć, zadziwić a nawet rozbawić?

Wysuszona i starta na proszek pisanka jest lekarstwem na różne choroby, a obrus, na którym stały świąteczne dania, chroni przed nawałnicami – przedwojenni mieszkańcy podwileńskich wsi mieli wiele wierzeń, praktyk i zakazów wielkanocnych, a niektóre z nich żywotne są i dzisiaj.

Według starych ludowych wierzeń każde przesilenie, w tym także jesienne, było czasem, gdy dusze zmarłych wracały na ziemię, a upiory i demony straszyły żywych. Stąd też na przełomie października i listopada obchodzono zwyczaj zwany Dziadami.

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24