Śledź w oleju z cebulką i żurawiną suszoną w niektórych domach jest jednym z podstawowych dań na wigilijnym stole. Żurawina dodaje słodyczy i wzbogaca smak śledzia. Do tego dania można dodać także ziemniaki w mundurkach. Danie będzie jeszcze wyborniejsze, jeżeli przygotuje się je o dzień wcześniej przed wigilią, by przez noc przygotowane śledzie postały w lodówce.

Według polskiej tradycji do wigilijnego barszczu czerwonego obowiązkowym dodatkiem są uszka z grzybami. Uszka do barszczu można ulepić według dawnego przepisu, w którym zamiast bułki tartej dodaje się do farszu mielone orzechy włoskie. Uszka w tej wersji  są doskonałe w smaku.

Podczas wigilijnej wieczerzy według tradycji serwuje się 12 potraw. Jednakże obecnie w wielu domach listę dań wigilijnych modyfikuje się według własnych zwyczajów i upodobań. Do wigilijnego jadłospisu niektóre dania są dopisywane, a inne są skreślane.

Na wigilijnym stole niekoniecznie musi być karp. Jednakowo ważnym symbolem Pana Jezusa oraz znakiem pierwszych chrześcijan, którzy podczas, gdy byli prześladowani, żywili się rybami, są również inne gatunki ryb. Dlatego obecność ryb na stole w Boże Narodzenie ma wielkie znaczenie, jako że żywiołem ryby jest woda, a woda zmywa grzechy…

Jedną z tradycyjnych potraw, które goszczą na stołach w wigilijny wieczór w niektórych krajach europejskich, np. na Litwie, w Polsce, Białorusi, Rosji, Ukrainie, jest kutia, danie przygotowywane jest z gotowanych i tradycyjnie obtłuczonych, czyli pozbawionych łusek, ziaren pszenicy, mielonego maku, miodu oraz bakalii. W zależności od zaistniałej tradycji w danym kraju, kutia może być podawana na słono, bez dodatku miodu, czy też z innymi niż pszenica składnikami, np. kaszą, chlebem lub z kluskami.

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24