W mitologii greckiej mak przypisywano atrybutom bogiń Demeter, opłakującej stratę córki, która zamieniła pocieszającego ją Mekona w kwiat maku i Kory, która została porwana podczas zrywania maków na łące. Na podstawie tego mityczny kontekst nadaje tej roślinie tajemniczość.

Symbolika maku zanlazła też swoje miejsce w kulcie bóstw śmierci – Tanatosa i snu – Hypnosa, którzy trzymali w dłoniach wieńce z maków lub makówki. Prawdopodobnie rzeka Zapomnienia, płynąca obok groty Hypnosa, była otoczona łąką makową, co dodawało makom klimatu  mistycznego zapomnienia oraz snu.

Natomiast w wierzeniach słowiańskich maki były łącznikami świata zmarłych ze światem żywych i stały się częścią obrzędów pogrzebowych. Mak jednocześnie uznawano jako talizman chroniący przed czarownicami i duchami.

Liście maku wkładane pod poduszkę, jak uważano, miały być sposobem na spokojny sen i ukojenie, jednocześnie wprowadzając w sferę tajemniczych sennych uniesień.

Mak przede wszystkim słynie jako symbol Bożego Narodzenia i to napewno stanowi jego główne znaczenie w głęboko zaistniałej tradycji.

Zgodnie z tradycją mak użyty w przygotowanych pokarmach na stół wigilijny ma zapewnić płodność i dostatek w nadchodzącym roku. Ten zwyczaj sięga korzeni pogańskich obrządków, według których przesilenie zimowe umożliwiało nawiązanie kontaktu z duchami. Dlatego mak, jako symbol życia, jak i śmierci, wykazujący halucynogenne właściwości, stanowił istotny element dawnych rytuałów.

Z tego też powodu mak pojawił się w tradycji chrześcijańskiej jako symboliczna roślina Bożego Narodzenia, która w sobie łączy bogactwo historii, symbolikę oraz smakowe odczucia świąt.