„To taka magia być tu…” – powiedziała marszałek Senatu RP Małgorzata Kidawa-Błońska zauroczona Kaziukami na Warmii i Mazurach. Już po raz 35. byliśmy oczekiwanymi gośćmi w tym regionie.

Kiedy zaczęliśmy organizować w 1985 r. w Lidzbarskim Domu Kultury spotkania kaziukowe w formie koncertu, odbiorcami byli seniorzy, którzy spotykali się w Klubie Seniora.

Na jubileuszowe spotkania do Lidzbarka Warmińskiego, jak co roku, wybiera się spora grupa artystów, mistrzów ludowych, rzemieślników, palmiarek i malarzy z Wileńszczyzny, by wziąć udział w 40. edycji, tego najstarszego w obecnych granicach wydarzenia artystycznego, propagującego i zachowującego od zapomnienia tradycję, kulturę, gwarę i zwyczaje dawnej Wileńszczyzny.

Od 22 sierpnia w Lidzbarku Warmińskim trwa obóz „Polskie tańce ludowe” zorganizowany przez Stowarzyszenie "Wspólnota Polska", a udział w nim biorą dzieci i młodzież ze szkół polskich na Litwie (Niemenczyn). W pierwszych dniach pobytu uczestnicy spotkali się z burmistrzem Lidzbarka Warmińskiego Jackiem Wiśniowskim, poznali uroki Lidzbarka, a także odbyli pierwsze warsztaty polskich tańców ludowych.

„Kaziuk z Wilna dziś wyrusza/ Już mu mało placów, parków/ Po mazurskich ruszył miastach/I rozgościł się w Lidzbarku./ Dumnie Pałac lśni Biskupi/ Wśród potężnych polskich twierdz/ Tu się skarb największy kupi/ Tu się płaci ciepłem serc”…

Tak było w ciągu minionych ponad 30 lat. Poeta wileński Aleksander Śnieżko, który bywał gościem święta Kaziuki-Wilniuki w Lidzbarku Warmińskim, podkreślił rzecz najważniejszą – „tu się płaci ciepłem serc”.

Każdego marca, gdy na Wileńszczyźnie pachnie już przedwiośniem, wspominamy św. Kazimierza. Otwierają się wówczas nasze serca przed słońcem, zabawą, pieśnią, dziarskimi chłopakami i pięknymi dziewczętami. To Kaziuk! Wileński Kaziuk, jarmark stworzony przez lud Ziemi Wileńskiej od wielu wieków dla uczczenia św. Kazimierza Królewicza, patrona Litwy i Polski.

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24