Wszyscy jesteśmy w oczekiwaniu na Cud Zmartwychwstania Pańskiego, a głębokie przeżycie i zrozumienie Wielkiego Tygodnia, w którym teraz jesteśmy, pozwala nam odkryć sens życia, odzyskać nadzieję i wiarę. A pomoże nam w tym gość audycji Rozmowa Dnia, sędzia Sądu Kościelnego, ksiądz rezydent Katedry Wileńskiej Franciszek Jusiel.

Dziś Wielki Czwartek, który przypada w Wielkim Tygodniu, 3 dni przed Wielkanocą. Wieczorem rozpoczyna się Święte Triduum Paschalne, które trwa do wieczora Wielkiego Piątku.

Trwa Wielki Tydzień. Wielka Środa w liturgii chrześcijańskiej jest czwartym dniem Wielkiego Tygodnia.

Dzisiaj gościem Rozmowy Dnia był ksiądz Tadeusz Jasiński, proboszcz parafii Ducha Świętego Wilnie. Zaczął się Wielki Post. Zapytaliśmy kapłana, jak mamy go należycie przeżyć jako ludzie wierzący, z czego powinniśmy np. zrezygnować.

W Stanach Zjednoczonych nie słabnie zainteresowanie Wielkim Postem i praktykami pokutnymi. Środa Popielcowa, na przykład, jest trzecim w roku dniem najwyższej frekwencji wiernych w kościele, zaraz po Bożym Narodzeniu i Wielkanocy. Rokrocznie ok. 45 procent dorosłych katolików udaje się tam do świątyń na posypanie głowy popiołem. Ta wysoka liczba, jak wynika z badań, jest wyrazem potrzeby nawrócenia i pamiętania o swojej przemijalności.

Wielki Post ze swej natury jest czasem nadziei, ale do nieba nie pojedziemy karetą – to słowa Papieża z dzisiejszej audiencji ogólnej. W obecności ok. 10 tys. wiernych zgromadzonych na Placu św. Piotra Franciszek kontynuował cykl katechez poświęconych nadziei.

Ogłoszenia wileńskiej parafii pw. św. Teresy.

Powiedział też [Jezus]: „Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada". (...) Syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. (...) Wtedy zastanowił się i rzekł: (...) „Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników". Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go (...) i rzekł do swoich sług: „Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się" (Łk 15, 11-24).

W tym samym czasie przyszli niektórzy i donieśli Mu o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar. Jezus im odpowiedział: „Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, że to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloam i zabiła ich, było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jerozolimy? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie" (Łk13,1-5).

Aby nas, chrześcijan, wprowadzić w radość Świąt Wielkanocnych, Kościół jako doskonały pedagog i znawca duszy ludzkiej wnosi szereg zwyczajów, które przygotowaniu wielkanocnemu nadają specyficzny charakter.