Dzisiaj w Liturgii Słowa Kościoła katolickiego wierni słyszą dwie smutne zapowiedzi – zdrady Judasza i zaparcia się św. Piotra.
Wielki Wtorek nie jest obchodzony uroczyście. Msze św. są odprawiane normalnie, nie ma specjalnej liturgii czy obrzędów.
Ewangelia na ten dzień zawiera fragment narracji o Ostatniej Wieczerzy z Ewangelii Jana (J 13, 21-33, 36-38). Pierwsze czytanie przekazuje proroctwo proroka Izajasza o Bożym zbawieniu docierającym aż do krańców ziemi (Iz 49, 1-6).
W tradycji chrześcijańskiej poniedziałek, wtorek i środa Wielkiego Tygodnia to czas pojednania. Pojednania z sobą i pojednania z innymi.
W tradycji ludowej Wielki Wtorek jak i Wielki Poniedziałek był czasem przedświątecznych porządków oraz wystrajania domów wielkanocnymi ozdobami, np. wydmuszkami, gałązkami i in.
Z tym dniem wiąże się też ludowy prognostyk: Kto groch sieje w Wielki Wtorek, za garniec zbierze worek.
