Święto Ofiarowania Pańskiego przypada czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu. Jest to pamiątka ofiarowania przez Maryję i Józefa ich pierworodnego syna, Jezusa, w świątyni jerozolimskiej. Na pamiątkę ocalenia pierworodnych synów Izraela podczas niewoli egipskiej każdy pierworodny syn u Żydów był uważany za własność Boga. Dlatego czterdziestego dnia po jego urodzeniu należało zanieść syna do świątyni w Jerozolimie, złożyć go w ręce kapłana, a następnie, jak podają różne źródła, wykupić za symboliczną opłatą lub ofiarować parę synogarlic lub 2 młode gołębie.
Ofiarowanie Pańskie należy do najstarszych świąt chrześcijańskich, było obchodzone w Jerozolimie już w IV w., zaraz po ustaniu prześladowań. Dwa wieki później pojawiło się również w Kościele zachodnim.
W polskiej tradycji katolickiej obchodzone jest jako święto Matki Boskiej Gromnicznej.
Tego dnia wierni przynoszą do kościoła świece, tzw. gromnice, do pobłogosławienia. Procesja z płonącymi świecami na początku liturgii jest znakiem nowego kroczenia przez życie w jedności z Jezusem i blaskach jego ewangelii.
Według wierzeń ludowych gromnica ma niezwykłą moc odwracania gromów i błyskawic, a zapalona przy osobie umierającej, ma powodować jej lekką śmierć.
2 lutego w Kościele powszechnym przypada też Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, ustanowiony przez papieża Jana Pawła II. Siostry i bracia zakonni, podobnie jak Jezus w świątyni Jerozolimskiej, ofiarowują swoje życie na wyłączną służbę Bogu.
Na podst. brewiarz.pl, deon.pl, pl.wikipedia.org
