Miały też miejsce sprostowania podanych przez nią nieprawdziwych informacji o braku możliwości zapisywania w Polsce imion i nazwisk przedstawicieli mniejszości narodowych w brzmieniu i pisowni ich języka ojczystego.
W związku z tym Ambasada RP w Wilnie przekazała informację z Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji RP, odpowiadającego w Polsce za relacje z mniejszościami narodowymi i etnicznymi. Wynika z niej jednoznacznie, że nie istnieją obecnie żadne przeszkody, które uniemożliwiałyby członkom mniejszości narodowych zapis ich imion i nazwisk z użyciem znaków spoza polskiego alfabetu.
O dawna, jeszcze od czasu przed epoką komputerów, istnieją w Polsce techniczne możliwości zapisania w dokumentach nazwisk przedstawicieli mniejszości narodowych z użyciem wszystkich liter i znaków diakrytycznych właściwych dla ich języka ojczystego. Z punktu widzenia Państwa Polskiego problem nie polega na niedostatkach prawa czy też braku warunków do korzystania z niego, ale na przekonaniu obywateli polskich należących do mniejszości narodowych i etnicznych, aby zechcieli w pełni wykorzystywać stworzone warunki.
Sprawiedliwie trzeba przyznać, że Litwini należą do tych mniejszości, które czynią to w najpełniejszym wymiarze, dlatego też Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji często stawia ich za wzór innym mniejszościom. Niemniej i w stosunku do społeczności litewskiej w Polsce niezbędne były dodatkowe działania informacyjne. Na przełomie 2012 r. i 2013 r. MAC przeprowadziło kampanię zachęcającą osoby należące do litewskiej mniejszości narodowej do zmiany imion i nazwisk na zgodne z zasadami pisowni języka litewskiego.
Przed rozpoczęciem kampanii kwestia konsultowana była z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych, odpowiedzialnym za wydawanie różnych dokumentów i stosowaną w nich pisownię. MAC zwracało uwagę na litewskie znaki diakrytyczne i końcówki (oddzielne dla mężczyzn, kobiet niezamężnych i kobiet zamężnych). Ministerstwo Spraw Wewnętrznych zaakceptowało treść ulotek. Jako przykłady podano w nich wszystkie trzy wymienione wyżej formy końcówek nazwisk litewskich wraz ze znakami diakrytycznymi.
Należy jednak podkreślić, że obywatele polscy mają jedynie prawo, a nie obowiązek, do zapisania imion i nazwisk zgodnie z zasadami języka ojczystego mniejszości. Państwo polskie może jedynie zachęcać do skorzystania z tego prawa, co też robi. Ostateczna decyzja o tym, czy z prawa skorzystać, należy jednak do obywatela. Informację na temat wspomnianych możliwości można znaleźć na specjalnej stronie internetowej prowadzonej przez MAC, poświęconej promocji języków mniejszościowych i języka regionalnego http://www.jezyki-mniejszosci.pl/faq.html#faq-id-8.
W ubiegłym roku MAC przeprowadziło kampanię promującą używanie języków mniejszości narodowych i etnicznych oraz języka kaszubskiego, w ramach której m. in. przypomniało lokalnym samorządom o prawach osób należących do mniejszości narodowych i etnicznych do zapisywania imion i nazwisk zgodnie z zasadami pisowni języka ojczystego. Broszura, którą przekazano do samorządów w wersji papierowej, dostępna jest na wspomnianej stronie MAC http://www.jezyki-mniejszosci.pl/user/do_pobrania/broszura_dla_samorzadow.pdf.
