72. rocznica śmierci mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”

2023-02-09, 14:50
Oceń ten artykuł
(1 głos)
Zygmunt Szendzielarz “Łupaszka” (1910-1951) Zygmunt Szendzielarz “Łupaszka” (1910-1951) Fot. Archiwum IPN

8 lutego 1951 r., w więzieniu mokotowskim w Warszawie władze komunistyczne wykonały wyrok śmierci na mjr. Zygmuncie Szendzielarzu „Łupaszce”, dowódcy V Wileńskiej Brygady Armii Krajowej.

Major Szendzielarz (ur. 12 marca 1910 r.) był legendarnym dowódcą 5. Wileńskiej Brygady Armii Krajowej. Walczył w kampanii wrześniowej na Wileńszczyźnie, podczas wojny zaangażował się w działalność podziemną, należał do Armii Krajowej. Po wojnie nie złożył broni, ale kontynuował walkę z komunistycznym reżimem.

Został aresztowany przez bezpiekę latem 1948 r. Sąd skazał „Łupaszkę” na osiemnastokrotną karę śmierci. Wyrok wykonano 8 lutego 1951 r. Miejsce spoczynku ciała pozostawało nieznane aż do 2013 r., gdy szczątki majora odnaleziono na tzw. Łączce na Wojskowych Powązkach w Warszawie.

Pogrzeb Zygmunta Szendzielarza, który pośmiertnie został mianowany na stopień pułkownika, odbył się 24 kwietnia 2016 roku i miał charakter państwowy. Uczestniczyła w nim rodzina, przedstawiciele władz państwowych z Prezydentem RP Andrzejem Dudą oraz tłumy uczestników z całej Polski, pragnących pożegnać Bohatera. Śp. płk Zygmunt Szendzielarz spoczął w grobie rodzinnym na Powązkach Wojskowych, obok zmarłej w 2012 r. córki Barbary.

Komentarze   

 
#1 R. 2023-02-09 17:45
Ten Bohater miał być wyklęty i zapomniany.
Dziś jest inspiracją i wzorem polskiego patriotyzmu.
Cześć Jego pamięci!
Cytować | Zgłoś administratorowi
 

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24