73. rocznica śmierci mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”

2024-02-08, 15:13
Oceń ten artykuł
(0 głosów)
Zygmunt Szendzielarz “Łupaszka” (1910-1951) Zygmunt Szendzielarz “Łupaszka” (1910-1951) Fot. ipn.gov.pl

Dziś mija 73. rocznica śmierci mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki” – dowódcy 5. Brygady Wileńskiej Armii Krajowej.

Wiceprezes Instytutu Pamięci Narodowej prof. Krzysztof Szwagrzyk powiedział, że mjr „Łupaszka” był jednym z najdzielniejszych dowódców podziemia antykomunistycznego. Profesor wskazał, że major walczył z Niemcami, Litwinami, Sowietami i rządami komunistycznymi w Polsce.

Dowodzona przez niego 5. Brygada Wileńska Armii Krajowej należała do tych najgroźniejszych, najlepszych, najbitniejszych oddziałów i przez długi czas to właśnie Brygada podporządkowana panu Majorowi stanowiła cel niezwykle wielu działań ze strony aparatu komunistycznego – zaznaczył historyk.

W czerwcu 1948 r. mjr. „Łupaszkę” aresztowały komunistyczne służby, a 2 listopada 1950 r. komunistyczny sąd skazał go na karę śmierci. Wyrok wykonano 8 lutego 1951 r. w więzieniu na Mokotowie, a ciało złożono w nieoznaczonym grobie w tzw. kwaterze na łączce. Szczątki majora Łupaszki odnaleziono, ekshumowano i zidentyfikowano w 2013 r., w 2016 r. spoczęły na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

RIRM,IPN

Komentarze   

 
#1 Jan 2024-02-08 16:21
Wielki patriota, bohater tragiczny – Niezłomny Żołnierz Rzeczypospolitej. Cześć jego pamięci!
Cytować | Zgłoś administratorowi
 

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24