Premier Morawiecki: Musimy stać na straży prawdy o przeszłości także po to, aby budować przyszłość

2022-09-01, 13:38
Oceń ten artykuł
(1 głos)
Obchody 83. rocznicy wybuchu II wojnej światowej w Wieluniu Obchody 83. rocznicy wybuchu II wojnej światowej w Wieluniu Fot. gov.pl

W Wieluniu miały miejsce obchody 83. rocznicy niemieckiej agresji na Polskę. Miasteczko Wieluń było pierwszą ofiarą wojny. Niemcy, bez wypowiedzenia działań wojennych, o 4:40 zrzucili bomby na to bezbronne miasto.

- Dziś musimy wszyscy stać na straży prawdy, właśnie w imieniu tamtych ofiar, musimy stać na straży prawdy, prawdy o przeszłości, właśnie także po to, by budować przyszłość, bo w tę przyszłość musimy iść razem z tymi, którzy umarli podczas II wojny światowej - zginęli, zostali zamordowani w okrutny, bestialski sposób przez niemieckich najeźdźców – podkreślił premier podczas uroczystości upamiętniających.

Atak na Wieluń był symboliczny dla rozpoczynającej się II wojny światowej. Niemcy zbombardowali bezbronne miasto. Do nalotu doszło 1 września 1939 roku. O godz. 4:40 śpiące miasto zaatakowało czternaście samolotów z czarnymi krzyżami. Pierwsze bomby spadły na wieluński szpital Wszystkich Świętych. W nalocie zginęły 32 osoby, pacjenci i personel szpitala. Uważa się, że były to pierwsze ofiary wojny.

- Często mówi się o milionach ludzi, a zapomina się, że za każdym człowiekiem kryje się indywidualna, osobista tragedia i koszmar wojny – zaznaczył premier Morawiecki.

Podczas przemówienia szef polskiego rządu przypomniał o milionach ofiar, które zginęły w Polsce podczas II wojny światowej, zabitych bez litości przez najeźdźców.

Mateusz Morawiecki podkreślił jak ważna jest pamięć o ofiarach najkrwawszej wojny w historii. Kluczowa jest również prawda o zbrodniach i jasne wyrażenie, że przyszłość nie ma prawa istnieć bez szacunku do przeszłości i dbałości o zadośćuczynienie.

Na podst. gov.pl

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24