Jeden odrestaurowany sarkofag jest Jana Józefa Tyszkiewicza (1867–1903), który w 1898 roku zaprosił słynnego francuskiego ogrodnika i architekta krajobrazu Édouarda Françoisa André do zaprojektowania pałacowego parku w Wace Trockiej. Drugi odnowiony sarkofag – jego żony Elżbiety Marii z Krasińskich Tyszkiewicz (1871–1906).

„Dwuczęściowe sarkofagi były w dość kiepskim stanie, uległy korozji, w wielu miejscach były popękane, a miejscami widoczne były dziury” – podał w komunikacie Departament Dziedzictwa Kultury. Dwa metalowe sarkofagi od 2015 roku wpisane są do rejestru zabytków kultury jako obiekty dziedzictwa kulturowego o wartości historycznej, artystycznej i religijnej. Przed restauracją sarkofagów przeprowadzono szczegółowe ich badania.

„W podziemiach kaplicy-mauzoleum znajduje się więcej sarkofagów rodu Tyszkiewiczów. To miejsce jest otwarte dla zwiedzających w czasie Zaduszek. Nazwiska na sarkofagach intrygują, by poznać losy żyjących tu ludzi, spuściznę ich działalności. Nie mniej interesująca jest sama kaplica, odnowiona siedem lat temu. Gdy tylko wchodzimy przez drzwi, na posadzce kaplicy widzimy zachowaną autentyczną mozaikę – herb rodu Tyszkiewiczów, używany od XVI wieku” – czytamy w komunikacie Departamentu Dziedzictwa Kultury.

Ojciec Jana Józefa Tyszkiewicza, którego sarkofag został odrestaurowany, Jan Witold Emanuel (1831–1892) był marszałkiem powiatu wileńskiego. To on w 1875 roku zaczął budować w Wace Trociej, według projektu architekta Leandro Marconiego, neorenesansowy pałac, który stoi tu do dziś.

Nie jest znana dokładna data zbudowania kaplicy w Wace Trockiej, będąca częścią zespołu pałacowego. Jak informuje Departament Dziedzictwa Kultury, historyk Liliana Narkowicz dotarła do źródeł, według których kaplica została zbudowana w 1856 roku. Wcześniej pisano wszędzie, że była zbudowana w 1870 roku.

W krypcie kaplicy byli chowani członkowie rodu Tyszkiewiczów. Pierwsze szczątki rodu sprowadzono z Wołożyna, gdy władze carskiej Rosji odebrały Tyszkiewiczom i przekształciły w cerkiew ufundowany przez nich kościół, będący jednocześnie mauzoleum rodu.