Zgodnie z Kodeksem Pracy Republiki Litewskiej za pracę nocną uważa się pracę, kiedy osoba co najmniej trzy godziny w ciągu dnia pracy (zmiany) pracuje o nocnej porze, tzn. od godz. 22.00 do godz. 6.00. Oprócz tego, za nocną uważa się również pracę, kiedy osoba wykonuje co najmniej jedną czwartą całego swego czasu pracy w ciągu roku o nocnej porze. Lista osób, względem których stosowane są ograniczenia pracy w nocy, podana jest w Ustawie Republiki Litewskiej o bezpieczeństwie i zdrowiu pracowników. Praca w nocy jest zakazana dla osób w wieku do 18 lat. Kobiety w ciąży, połogu, karmiące piersią mogą być wyznaczane na dyżury i pracę w nocy, w dni wolne i świąteczne oraz wysyłane w podróże służbowe jedynie za ich zgodą.

Jeżeli takie pracownice nie zgadzają się na pracę w nocy lub przedstawiają zaświadczenie o tym, że praca taka mogłaby zaszkodzić ich bezpieczeństwu i zdrowiu, wówczas przenoszone są do pracy w dzień. Jeżeli z obiektywnych przyczyn nie ma możliwości przeniesienia takich pracowników do pracy w dzień, udziela się im urlopu do rozpoczęcia urlopu macierzyńskiego lub urlopu wychowawczego do momentu aż dziecko ukończy pierwszy rok życia. Osoby niepełnosprawne mogą być wyznaczane do pracy w godzinach nadliczbowych, do pracy w nocy oraz podczas dyżurów, jeżeli nie zabrania im tego wniosek z placówki opieki zdrowotnej, wyłącznie za ich zgodą. Tak więc pracodawca ma prawo wyznaczyć osobę wychowującą 4-letnie dziecko do pracy w nocy (pracodawca nie ma ograniczeń). Należy jednak zaznaczyć, że osoby wychowujące dziecko do trzech lat, a także, jeżeli istnieje taka potrzeba, osoby wychowujące dziecko do lat siedmiu, mają prawo wybrać zmianę w ciągu dwóch dni roboczych od momentu poinformowania o tym pracodawców. Tak więc uwzględniając powyższe, osoba wychowująca 4-letnie dziecko, jeżeli istnieje taka możliwość, ma prawo w harmonogramie pracy wybrać zmiany, w których nie byłoby pracy w nocy lub praca w nocy byłaby krótsza.

Tygodnik Wileńszczyzny