Rudbekia należy do rodziny astrowatych i liczy około 30 gatunków. Wśród nich są rośliny jednoroczne, dwuletnie oraz wieloletnie. Roślina, w zależności od gatunku, osiąga od 80 do nawet 100 cm wysokości, a kwitnie od lipca aż do jesieni.

Rudbekię nagą i rudbekię owłosioną bardzo rzadko, ale można spotkać w stanie dzikim. Natomiast w ogrodach dominuje głównie rudbekia błyskotliwa.

Rudbekie to rośliny najczęściej sadzone na działkach i w przydomowych ogródkach. Ich pędy są sztywne, wyprostowane i tworzą kępy, które podczas kwitnienia zachwycają ślicznymi, dużymi kwiatami. Ich kwiatostany mają postać koszyczków. Wypukłe wnętrze kwiatów może mieć barwę zieloną, brązową i prawie czarną. Środek otaczają duże, podłużne kwiaty języczkowe, które najczęściej mają żółty kolor.

Rośliny są bardzo łatwe w uprawie i dobrze znoszą dowolne warunki atmosferyczne. Ich żółte kwiaty nadają się do wazonu i długo utrzymują świeżość.

Rudbekie lubią dobrze przepuszczalną i żyzną ziemię, a najlepiej rosną, gdy im się zapewnia stały poziom wilgoci. Najlepiej sadzić je w słonecznych miejscach, chociaż poradzą także w półcieniu.

Terminem do nawożenia rudbekii jest głównie czas zawiązywania pąków kwiatowych oraz latem. Do nawożenia nadają się wieloskładnikowe nawozy mineralne, ale warto ziemię, w której uprawiane są rudbekie, wzbogacić także kompostem, przy tym rośliny należy „dokarmiać” co kilka tygodni aż do końca sierpnia.

Roślina w pielęgnowaniu nie wymaga specjalnych zabiegów. Nie atakują ją szkodniki, jest odporna na mróz, więc nie należy ją okrywać na zimę.

Natomiast gatunki wieloletnie przed zimą należy przyciąć nisko, tuż nad ziemią, jak też roślinie pójdzie na korzyść regularne ucinanie przekwitłych kwiatostanów. Ucinanie pobudzi roślinę do dalszego wzrostu i wytwarzania kolejnych kwiatów.

Rudbekia lubi słońce, dlatego do jej sąsiedztwa pasują kwiaty, które także lubią nasłonecznione miejsca takie jak np. jeżówki czy przetaczniki.

Rudbekię, jak i wiele innych kwiatów, można rozmnażać na dwa sposoby. Na wiosnę można wysiać nasiona, które udało się zebrać z uschniętych kwiatów (nasiona przechowuje się przez zimę w suchym i chłodnym miejscu).

Drugim sposobem jest rozdzielenie dużej kępy rośliny ostrym narzędziem. Oddziela się jej tylko fragment pamiętając, że musi mieć zarówno sporo korzeni jak i kilka rozwiniętych pędów.

Tak odseparowaną kępę wsadza się w uprzednio przygotowane miejsce w ogrodzie bądź na klombie.