Żyworódka, pod względem bogactwa zawartych w niej składników, jest bardzo ceniona i szeroko wykorzystywana w medycynie naturalnej. Roślina stanowi bogate źródło witaminy C oraz niezbędnych minerałów, takich jak cynk, żelazo, potas, wapń, mangan, miedź, selen czy glin; działa bakteriobójczo, antygrzybicznie, regenerująco oraz przeciwzapalnie; skutecznie wzmacnia i stymuluje odporność organizmu.
Najprostszą metodą wykorzystywania właściwości zdrowotnych żyworódki pierzastej jest użycie jej świeżych dojrzałych liści, którymi po nacięciu można przykładać bezpośrednio na chore miejsca albo rany, czy też przygotować z nich sok do picia.
W tym celu należy umyte i osuszone liście najpierw włożyć do lodówki na kilka dni. Następnie pokroić je w kostkę, przesypać do szklanego naczynia i zmiażdżyć, by puściły sok. Otrzymaną miazgę trzeba ponownie włożyć do lodówki na kilka dni, a następnie odcedzić przez sito i postawić w ciemnym miejscu. Sporządzony preparat będzie gotowy do spożycia po dziesięciu dniach leżakowania w lodówce.
Sok z żyworódki pierzastej stosowany jest przede wszystkim zewnętrznie – bezpośrednio w formie surowej lub służy bazą do maści, kremów, płynów i żeli. Skutecznie pomaga w leczeniu bólu reumatycznego oraz rozmaitych schorzeń oraz zmian skórnych, np.: trądzik, wrzody, liszaje, kurzajki, odleżyny czy blizny pooperacyjne. Przyspiesza gojenie się ran, łagodzi obrzęki i zaczerwieniania po ukąszeniach, hamuje krwawienie dziąseł i eliminuje nieprzyjemny zapach z ust.
Picie samego soku z żyworódki również dobroczynnie wpływa na zdrowie. Sok jest bardzo pomocny przy zapaleniu płuc, astmie, anginie, dychawicy, zapaleniu oskrzeli czy zgadze. Ponadto stabilizuje poziom cukru we krwi.
Żyworódka pierzasta pochodzi z Madagaskaru, należy do rodziny roślin gruboszowatych, a naturalnie można ja spotkać w krajach Afryki, Azji i Australii.
Ta ciepłolubna roślina lubi jasne stanowiska, ale nienadmiernie nasłonecznione. Ponieważ ostre promienie słoneczne będą powodem tego, że jej drogocenne liście szybko wypłowieją. Mniema się, że temperatura jej uprawy powinna wahać się pomiędzy 16-24 stopniami C.
Roślina nie znosi również nadmiaru wilgoci i wymaga oszczędnego podlewania. Podlewać należy ją raz w tygodniu, gdyż nadmiar wody prowadzi do gnicia korzeni tej rośliny. Aby tak się nie stało trzeba na spodzie doniczki umieścić warstwę drenażu i wydrążyć otwór odpływowy, a zimą zadbać o to, by ziemia była sucha.
W okresie spoczynku żyworódka najlepiej będzie czuła na parapecie południowym w temperaturze pokojowej.
Żyworódka bardzo łatwo się rozmnaża. Wystarczy zerwany listek rośliny, który należy położyć na wilgotnej ziemi i lekko przycisnąć palcami, by po kilku dniach na brzegu liścia pojawiły się małe roślinki, które odpowiednio nawodnione, szybko wyrosną i wypuszczą korzenie.
Ta roślina rozpleni się niemal na każdej glebie, chociaż najlepszym rozwiązaniem jest dla niej podłoże lekkie i dobrze przepuszczalne, a najlepiej jest sadzić żyworódkę do ziemi z dodatkiem torfu i perlitu.
