Inteligencja emocjonalna (EI) to kompetencje osobiste człowieka w rozumieniu zdolności rozpoznawania stanów emocjonalnych własnych oraz innych osób. Podkreśla się, że ludzie o wysokiej EI są optymistami, zarażają dobrym humorem, są asertywni, ciekawi innych ludzi i bez problemu odnajdują się w społeczeństwie. Jednakże takich cech wiele osób nie posiada, a to oznacza, że inteligencja emocjonalna u tej osoby nie jest mocno rozwinięta.

Osoba o słabo rozwiniętej inteligencji emocjonalnej nie rozumie tego, że nie każdy w mig pojmuje jej intencje. Bywa niesympatyczna, zdarza się, że używa zwrotów takich jak „czego tu nie rozumieć?”  i szybko przechodzi do postawy agresywnej. 

Osoba o niskiej EI sama siebie widzi jako osobę rozrywkową i bardzo towarzyską. Chętnie opowiada żarty, ale często przekracza delikatną granicę dobrego smaku i nie potrafi odczytać jasnych sygnałów, że granica została przekroczona. Nie zauważa tego, że powoduje dyskomfort i obwinia innych o brak poczucia humoru.

Osoba z niską inteligencją emocjonalną nie bierze pod uwagę także opinii innych ludzi. Uważa, że wszelkie pomysły są najlepsze jedynie wtedy, gdy sama je wymyśli. 

Cokolwiek by się nie działo, osoba z niskim EI stara się obarczyć winą inne osoby, nie widząc własnych niedoskonałości. Bardzo często obwinia swojego partnera, zespół w pracy i karci rodzinę za własne niepowodzenia.

Najczęściej osoby z niskim poziomem inteligencji emocjonalnej zrzucają swoją odpowiedzialność na inne osoby, umywając ręce od odpowiedzialności i porażek.

Jednakże inteligencja emocjonalna jest kompetencją, nad którą można pracować i którą można rozwijać. Z całą pewnością warto podjąć ten wysiłek przede wszystkim, by nie tylko więcej czerpać z życia, ale lepiej współdziałać z innymi ludźmi.

Na podst. Onet.pl