Sernik był już znany w starożytnej Grecji, kiedy to podawano go (lub coś, co składem przypominało sernik) olimpijskim atletom.
Najwcześniejsza potwierdzona wzmianka o serniku pochodzi od greckiego lekarza Aegimusa- z jego książki na temat sztuki robienia serników. Katon Starszy zwany Cenzorem w swoim dziele „De agri cultura”– o gospodarstwie wiejskim (najstarsze zachowane do naszych czasów dzieło, napisane prozą po łacinie), w którym opisywał jak prowadzić posiadłość ziemską, podaje przepisy na dwa ciasta: libum i placenta. Placenta bardziej przypominała nasze serniki – osobno pieczony spód ciasta i ciasto.
Pierwszy znaleziony przepis drukowany na sernik można odnaleźć w angielskiej książce kucharskiej z 1390 roku. Znajdziemy w niej przepis na tartę serową: Ażeby zrobić tartę serową trzeba brać twardy ser i pokroić go w plastry, obrać, następnie włożyć do gotującej wody, albo do słodkiego mleka. Przetrzymać trzy godziny, wtedy wyciągnąć to, co zostało na górze. Po czym rozkruszyć na małe kawałki i za pomocą sitka wyciągnąć resztę sera. Wymieszać z sześcioma jajkami i ucierać z cukrem i masłem, następnie upiec.
W 1872 roku amerykanie osiągnęli pewien przełom technologiczny, który stał się nową erą dla serników. William Lawrence z Chester, New York próbował stworzyć francuski ser – Neufchatel, przez przypadek stworzył „niedojrzały ser”, który był jeszcze lepszy, bardziej kremowy – nazwany został serkiem śmietankowym.
Grecy uważali sernik za ciasto. Niektórzy współcześni piekarze twierdzą, że ze względu na obecność dużej ilości jajek jako zaczynu dowodzi, że jest to tort. Jeszcze inni są zdania, że skórka, którą da się oddzielić, miękkie nadzienie i brak mąki udowadniają, że to jest tarta z kremem z mleka i jaj.
A Jaki jest Wasz ulubiony przepis na sernik?
Rota
