Gdy rozliczenie przedłuża się nie z winy pracownika, pracownikowi wypłaca się przysługujące mu średnie miesięczne wynagrodzenie za zwłokę (część 3. artykułu 141 Kodeksu Pracy). Stosowanie określonych w tej normie prawnej skutków wiąże się nie z winą pracodawcy, lecz z brakiem winy pracownika.
Oznacza to, że dla stwierdzenia braku obowiązku pracodawcy w kwestii zapłacenia pracownikowi średniego miesięcznego wynagrodzenia za zwlekany okres rozliczenia ustawa nie wymaga stwierdzenia braku winy pracodawcy. Również w omawianym przypadku stwierdzenie pracodawcy, że nie płaci pracownikowi, ponieważ konto przedsiębiorstwa zostało aresztowane, nie likwiduje jego obowiązku zapłacenia pracownikowi średniego miesięcznego wynagrodzenia za zwlekany czas rozliczenia się. Odnośnie zaś żądania odsetek za zwłokę w tej konkretnej sytuacji, należy podkreślić, że w przypadku zerwania stosunków pracy, jeżeli nie zostały wypłacone świadczenia związane z prawnymi stosunkami pracy, stosowana jest nie Ustawa Republiki Litewskiej o wyznaczeniu odsetek za opóźnione wypłacanie świadczeń, związanych ze stosunkami pracy, lecz normy artykułów 6.210, 6.261 Kodeksu Cywilnego, regulujące odsetki za przekroczenie terminu wykonania obowiązku pieniężnego oraz norma części 2. artykułu 6.37 ustanawiająca odsetki od przysądzonej sumy.
By wyegzekwować od pracodawcy wynagrodzenie, pracownik przede wszystkim powinien się zwrócić do komisji ds. sporów pracowniczych. Należy też zwrócić uwagę, że w zależności od podstawy aresztu konta przedsiębiorstwa w niektórych przypadkach istnieje możliwość otrzymania zezwolenia na wykonanie określonych płatności z konta przedsiębiorstwa, w tym również – w celu rozliczenia się z pracownikami.
"Rota"
