Zwrot ma biblijne pochodzenie. Ewangelista Mateusz, relacjonując kazanie Chrystusa na Górze, zanotował, że Pan, zwracając się do swych uczniów, powiedział: „Wy jesteście solą ziemi”. Teologowie jednak od dawna próbują wyjaśnić precyzyjne znaczenie tej wypowiedzi. Odkąd związek wyrazowy okrzepł jako frazeologizm powszechnie używany w polszczyźnie, do teologów dołączyli językoznawcy.

Obydwa typy uczonych podkreślają, że dla precyzyjnego określenia znaczenia zwrotu, ważne jest ustalenie roli soli w starożytności i sprawdzenie innych kontekstów, w jakich substancja pojawiła się w Biblii. Zauważają, że w Starym Testamencie przypisywano soli właściwości podtrzymujące życie i trwanie w pełni sił. Za pomocą soli oczyszczono źródło, którego zatrute wody wywoływały kalectwo noworodków i śmierć. Sól była używana nie tylko do zaspokojenia życiowych potrzeb człowieka, ale stanowiła także dodatek do każdej ofiary. Była więc wyrazem więzi między Bogiem a człowiekiem:

Nie można wszakże zapominać, że sól symbolizowała także Bożą karę. Ziemia urodzajna, zamieszkiwana przez bezbożnych ludzi, została zamieniona w słoną pustynię. Kobieta nieposłuszna nakazom, zamieniła się w słup soli. Bóg przestrzegał Izraelitów, że jeśli będą postępować niegodziwie, wypali całą ziemię solą i siarką, i uczyni ją całkowicie nieurodzajną. Jeden z królów żydowskich kazał na miejscu zdobytego miasta rozsypać sól, by w ten sposób podkreślić jego całkowitą zagładę. Gdyby więc trzymać się pierwotnego biblijnego kontekstu frazeologizmu, należałoby uznać, że „solą ziemi” nazwane mogą być tylko osoby dobre, pobożne, przestrzegające boskich praw i dbające o to, by prawa te znajdowały odzwierciedlenie w przepisach obowiązujących wszystkich.

"Rota"