Fala rewolucyjna o wymiarach wojny kulturowej przetacza się po Europie i świecie. W Polsce skrajna lewica oraz liberalni nihiliści przypuścili niebywały wręcz atak (na który nawet sowieccy komuniści nie odważyli się) na obce im wartości, takie jak: religia, Kościół, rodzina, życie ludzkie. Niestety wiele wskazuje na to, że również na Litwie cuchnąca fala „nowoczesności” niedługo może objawić się z całą mocą.

Druga tura wyborów parlamentarnych na Litwie przypieczętowała tendencję z pierwszej i sprawiła tym samym, że po ośmiu latach siedzenia na ławach zarezerwowanych dla opozycji konserwatyści wracają w Bursztynowej Republice do władzy. Stery rządów przejmą akurat w środku kryzysu wywołanego koronawirusem.

Na początku tego tygodnia w warunkach obostrzeń pandemicznych odbył się szczyt krajów zrzeszonych w projekcie zwanym Trójmorze. Jeszcze przed jego rozpoczęciem szef gabinetu prezydenta RP Andrzeja Dudy prof. Krzysztof Szczerski zapowiedział, że podczas szczytu Polska zamierza poruszyć kwestię połączenia wypłacania środków z unijnego budżetu ze sprawą tzw. praworządności.

19 lat temu samoloty pasażerskie porwane przez terrorystów z Al-Kaidy uderzyły w wieże World Trade Center oraz w Pentagon. Dramatyczne wydarzenia ze Stanów Zjednoczonych zmieniły bieg historii, przypominają tragedię sprzed dwóch dekad światowe media.

23 sierpnia minęła kolejna 81. już rocznica tragicznego dla losów Polski i Litwy wydarzenia, jakim było podpisanie paktu Ribbentrop-Mołotow. Potępiony przez społeczność światową pakt w dzisiejszej Rosji jest jednak „pudrowany” na typowy dla tamtych czasów dokument międzynarodowy, który w żadnej mierze nie był powodem wybuchu II wojny światowej.

Laima Kalėdienė, profesor i lingwista, i członkini Rady Narodowego Zjednoczenia, wystąpiła w tygodniu minionym z bezkompromisowym ultimatum, w którym żąda, by minister spraw wewnętrznych Rita Tamašunienė anulowała warunki konkursu na objęcie stanowiska starosty w kilku podwileńskich gminach. Dlaczego? Bo w warunkach tych zawarty jest inny warunek (dla profesor nie do przyjęcia), wymagający od kandydata dobrej znajomości nie tylko języka państwowego, ale również języka polskiego.

Mimo że obchodziliśmy już 76. rocznicę Powstania Warszawskiego, to jednak w różnych środowiskach ciągle jeszcze w rozmaity sposób mówi się na temat tego największego zrywu wolnościowego Polaków. Pomijając większość, która z dumą mówi o Powstaniu, można jeszcze wyróżnić trzy narracje: komunistyczną, narrację realistów oraz narrację zwolenników tzw. „pedagogiki wstydu”.

Ostatni brukselski szczyt przywódców unijnych krajów w sprawie podziału pieniędzy na zwalczanie skutków pandemii koronawirusa oraz budżetu Unii na lata 2021-27 pokazał, jak fałszywa jest narracja polskiej totalnej opozycji o Unii Europejskiej jako altruistycznej wspólnocie, zatroskanej stanem praworządności nad Wisłą i Dunajem.

Gdy przed kilkoma laty talibowie z tzw. Państwa Islamskiego dłubali kilofami posągi Buddy, niszcząc zabytki sprzed kilku tysięcy lat, cały świat ze zgrozą okrzyknął islamskich opryszków barbarzyńcami. Gdy dzisiaj na oczach całego świata protestujący zadymiarze w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii czy innych państwach europejskich wywracają pomniki, odcinają głowy pomnikowym bohaterom, dewastują monumenty, nikt z politycznego mainstreamu nie ośmieli się nazwać lewicowych zadymiarzy barbarzyńcami.

Nawet w czasach spokojnych dla wielu krajów Europy Zachodniej kontrolowanie zwarcie zamieszkałych przez emigrantów skupisk jest dużym wyzwaniem. W czasach kryzysu, jak chociażby aktualnego pandemicznego, problem gwałtownie się zaostrzył, tak iż niektóre rządy już nawet nie próbują udawać, że kontrolują sytuację w emigranckich gettach.