„Jedni Litwini czczą drzewa, drudzy rzeki, inni węże, inni kamienie. Jedni ślubują Perkūnasowi, inni wielbią Laukosargasa, jako pana pól i zboża, inni Žemėpatisa, obrońcę bydła”, dowiadujemy się na temat starożytnych wierzeń Bałtów z katechizmu Mažvydasa z roku 1547.

Epidemia koronawirusa jest w odwrocie. W całej Europie powiało więc optymizmem. Komisja Europejska szykuje się do wdrażania nowego planu Marshalla w celu odbudowy wycieńczonych epidemią gospodarek krajów unijnych. Równolegle też została w Brukseli zainicjowana dyskusja nad tym, jaka ma być Europa, gdy już wróci do normalności.

Im bardziej Europa pogrąża się w kryzysie (gospodarczym, migracyjnym, tożsamościowym), tym pilniejsza powstaje potrzeba jednoczenia się wszystkich europejskich sił konserwatywnych w celu ratowania Starego Kontynentu przed grożącą mu katastrofą.

Filip Łysy, błatny z półświatka mińskiej ferajny z czasów jeszcze przedrewolucyjnych, wyglądał zawsze elegancko. Nosił się na inteligenta, będąc zawsze przy garniturze i krawacie, z obowiązkowym kapeluszem na głowie.

Neutralna płciowo Ustawa o partnerstwie, której autorem jest poseł partii rządzącej „Laisvė” Tomas Vytautas Raskevičius, budzi coraz większe kontrowersje. Ekspremier i lider sejmowej opozycji Saulius Skvernelis mówi wprost, że poprzez ten projekt próbuje się na Litwie przeforsować małżeństwa jednopłciowe.

To już 27 lat, a więc bez mała trzy dekady minęło, odkąd prezydenci Algirdas Brazauskas i Lech Wałęsa podpisali (26 kwietnia 1994 roku) polsko-litewski Traktat o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy.

Gdy po jesiennych wyborach parlamentarnych ukonstytuował się w naszym kraju nowy rząd, przybył też razem dla kraju nowy problem. Nagle – choć wcale spodziewanie – konserwatyści zaczęli kwestionować prawo prezydenta Gitanasa Nausėdy do reprezentowania Litwy na brukselskich szczytach Rady Europejskiej.

Joe Biden wygrał ostatnie wybory w Stanach Zjednoczonych w stylu, w jakim żaden inny prezydent tego kraju tego nie uczynił. Jego zwycięstwo bowiem przypomina raczej wyciągnięcie przez iluzjonistę króliczka z pustego kapelusza niż demokratyczne rozstrzygnięcie. Tymczasem wygrana kandydata amerykańskiej lewicy może mieć ogromny wpływ na dalsze losy najpotężniejszego kraju na świecie, a i samego świata zresztą też.

Na wiosnę rząd Ingridy Šimonytė szykuje ofensywę polityczną. I nie o walkę z pandemią w niej chodzi. Na wiosennej sesji sejmowej rząd ekscentrycznej pani premier ma ruszyć z ofensywą genderową. W pakiecie są aż trzy projekty ustaw, które mają spełnić rolę swoistego tarana, wbijającego w życie społeczne Litwy ideologię gender.
Pierwszym wyłomem w tradycyjnym modelu życia społecznego w naszym kraju ma być inkorporowanie do litewskiego systemu prawnego tzw. Konwencji Stambulskiej (drogą ratyfikowania tego podszytego ideologią gender dokumentu). Pani premier jest gorącą zwolenniczką Konwencji Stambulskiej, w jakiej „nawet z daleka” nie dopatruje się żadnych genderów. Oponentom, którzy owszem się dopatrują, zarzuca, że Konwencji nie czytali albo czytali bez zrozumienia.

Studenci największej szwedzkiej uczelni artystycznej Konstfack, znajdującej się w stolicy kraju Sztokholmie, zażądali od kierownictwa placówki zmiany nazwy jednej z sal wystawienniczych, zwanej Białe Morze. Młodzi adepci sztuki zrzeszeni w zespole artystycznym Brown Island (Brązowa Wyspa) nie chcą Białego Morza, bo nasuwa ono im „skojarzenia rasistowskie”.