Jakiś czas temu w tej rubryce skomentowałem wywiad Jana Marii Rokity, polskiego polityka i naukowca, dla „Dziennika Polskiego”, w którym indagowany stawia tezę, że świat pogrąża się „w jakimś antychrześcijańskim szaleństwie”. U źródeł tego szaleństwa „leży tajemnicza wrogość, a nawet pogarda wobec Boga i wobec rozumu”.

11 marca, w dniu święta Restytucji Niepodległości, „winowajczyni” tego święta – sygnatariuszka Aktu Niepodległości Zita Šličytė – zarzuciła rządzącym prosto z trybuny historycznej sali sejmowej niszczenie ładu moralnego w ojczyźnie poprzez „cyniczną i nachalną homoseksualizację Litwy”.

Jeszcze dosłownie kilka tygodni temu lewicowi aktywiści i sprzyjające im media prześcigali się w zatroskaniu nad nieczułością Polaków, którzy, mieniąc się katolikami, nie chcieli wpuścić do Polski biednych „uchodźców”, sprowadzonych na białorusko-polską granicę przez Łukaszenkę z Azji i Afryki.

1 marca czcimy, wszyscy Polacy gdziekolwiek mieszkamy, Żołnierzy Wyklętych, którzy walczyli o Polskę wolną i suwerenną do końca. Walczyli z każdym okupantem.

Mechanizm warunkowości, pozwalający KE blokować wypłaty unijnych pieniędzy za naruszenie praworządności, nie narusza unijnych traktatów – orzekł TSUE w zeszłym tygodniu i oddalił tym samym skargi Polski i Węgier na ten mechanizm.

Jaka jest przestrzeń wolności na demokratycznym Zachodzie, a jaka w krajach zza byłej żelaznej kurtyny? Gdy takie pytanie pada, niemal automatycznie na rozum ciśnie myśl, domagająca się odpowiedzi, że etalonem demokracji są przecież kraje Zachodu. Skąd więc ta ekstrawagancka indagacja? Otóż nic bardziej mylnego. Pandemia zweryfikowała sytuację. Dramatycznie na niekorzyść ludzi Zachodu...

Ustawa o pisowni nazwisk nielitewskich uprawomocniła się na Litwie po tym, gdy ją podpisał prezydent Gitanas Nausėda. Zdarzenia tego jednak przeboleć nie mógł ekskonserwatysta Gintaras Songaila. Przykryty ostatnio kurzem ekspolityk samoodkurzył się i dał znać o sobie siermiężnym komentarzem na portalu Delfi o intrygującym tytule „O Dudzie i dudce”.

Z inicjatywy m.in. Fundacji Społecznie Bezpieczni oraz firmy Henkel założono w noclegowni, prowadzonej przez Towarzystwo Pomocy św. Brata Alberta, we Wrocławiu Pralnię Społecznie Odpowiedzialną. Proszek i pralki zasponsorowała niemiecka firma, która też dzięki swej hojności uznała się za powołaną do ingerowania w życie duchowe obdarowanych.

To już trzy dekady minęło od dramatycznych wydarzeń 13 stycznia, jakie miały miejsce u zarania naszej niepodległości. Zginęło wówczas z rąk okupantów 14 osób, dlatego tę tragiczną datę zawsze obchodzimy w skupieniu i zadumie.

Początek nowego roku na Litwie zdecydowanie minie pod agendą pisowni nazwisk. Stało się tak za przyczyną rządzących, którym wreszcie zechciało się chcieć zająć się projektem Ustawy o pisowni nielitewskich nazwisk i – być może – to chcenie nie będzie tylko chceniem (choć,  rzecz najoczywistsza,  gwarancji żadnych nie ma). A ponadto rząd w osobie minister sprawiedliwości Eweliny Dobrowolskiej operatywnie rozprawił się z problemem nazwisk osób transpłciowych, cokolwiek to oznaczałoby. Minister sprawiedliwości, nie pytając zdania Sejmu, jednozgodnie podpisała rozporządzenie, na mocy którego osoba biologicznie męska będzie mogła pozyskać imię i nazwisko żeńskie, i – rzecz jasna –  odwrotnie osoba żeńska nabędzie też analogiczne prawo.