„Patriotyzm nie polega na nienawiści wobec innych narodów, lecz na miłości do własnego" – zauważył bardzo dawno temu Peter Rosegger, austriacki pisarz i poeta z przełomu XIX i XX wieków.

– powyższe określenie z amerykańskich westernów podsuwa mi wyobraźnia, gdy przyglądam się uparcie wprowadzanym przez prezydent Dalię Grybauskaitė nowym politycznym obyczajom.

Przed paroma zaledwie tygodniami pisałam, że są w naszym kraju politycy, którym (metaforycznie rzecz ujmując) – cokolwiek psycholog na kartce narysuje – wszystko kojarzy się z knowaniem Kremla przeciwko Litwie. No i że ta przypadłość wydaje się być zaraźliwa.

Poseł Mantas Adomėnas jest dla mnie jak ten żołnież-erotoman z niezbyt przyzwoitego kawału. Tamtemu wszystko – cokolwiek mu psycholog na kartce narysował – kojarzyło się z kobiecym zadkiem, temu – z Putinem.

Zastanawiam się, jaką krzywdę mogłaby nam wyrządzić Polska, żeby jakoś uzasadnić zaszczytne drugie miejsce w plebiscycie pt. „Państwa wrogie Litwie".

Nie mogę się nadziwić cudownej przemianie, jaka po wyborach do europarlamentu nastąpiła u lidera konserwatystów.

Cóż to za niefrasobliwość: będąc prezydentem kupować u ulicznej kwiaciarki chronione konwalie, w dodatku wachlować się nimi przed obiektywem fotografa? – zdumiewają się liczni publicyści. A czego się spodziewaliście? Że w ferworze kampanii wyborczej flirtująca tyleż natrętnie co niezdarnie z wyborcami prezydent wyjmie z torebki bloczek z mandatami i machnie delikwentce grzywnę za trzebienie ojczystej przyrody?

Druga tura wyborów to dla prezydent Dalii Grybauskaitė „wspaniała lekcja politycznej kultury", „która powinna skrócić (jej) zbyt wysoko zadarte rogi osobistych ambicji" – napisał jeden ze sztandarowych litewskich publicystów. Mocne!

Portal DELFI – wysiłkiem kilku łebskich publicystów – nie ustaje w dostarczaniu politykom cennych rad, jak uchronić zdrową – choć bardzo wrażliwą – litewską tkankę narodową przed rozwojem infekcji, zwanej „polska mniejszość i jej postulaty".

Już docierały do mnie wieści, że jesteśmy państwem najszybszego internetu oraz że ślemy pozdrowienia kosmosowi, ale traktowałam to jako żart. Jednakże od chwili, gdy prezydent Dalia Grybauskaitė w dorocznym orędziu kazała narodowi być z tych faktów dumnym, mam poczucie przynależności do kraju... o wyjątkowym poczuciu humoru.