Choć cała Polska skoncentrowana jest na obchodach 300-lecia koronacji Czarnej Madonny z Jasnej Góry, to tłumy pielgrzymów kierują się też do Gietrzwałdu na Warmii – miejsca gdzie 140 lat temu Matka Boża przekazała swe orędzie po polsku. Jest to jedyne, uznane przez Stolicę Apostolską za autentyczne, objawienie maryjne w Polsce.

29 września w Kościele Katolickim przypada wspomnienie świętych Archaniołów Michała, Rafała i Gabriela.

Wspólnota Hospicjum im. bł. Michała Sopoćki w Wilnie zebrała się dzisiaj o godz. 15.00 na wzgórzu przy hospicjum, aby wspólnie odmówić Koronkę do Bożego Miłosierdzia. W ten sposób Wilno włączyło się w międzynarodową akcję „Koronka na ulicach miast świata”.

28 września w Kościele Katolickim przypada wspomnienie Św. Wacława.

27 września w Kościele Katolickim przypada wspomnienie Św. Wincentego a Paulo.

26 września w Kościele Katolickim wspominani są święci Kosma i Damian.

W kościele Ducha Świętego w Wilnie trwają spotkania modlitewne z krakowskim rekolekcjonistą księdzem Janem Reczkiem. Kapłan, posługujący darem uzdrawiania duszy i ciała, gości w Wilnie już po raz drugi.

Bóg nikogo nie wyklucza i chce, by każdy osiągnął swą pełnię – powiedział Franciszek przed modlitwą Anioł Pański. Papież podjął rozważanie nad dzisiejszą Ewangelią, w której Jezus, aby przybliżyć uczniom Królestwo Boże, opowiada im przypowieść o gospodarzu winnicy, który najmuje do pracy robotników. Chce w niej ukazać dwa aspekty królestwa Bożego: pierwszy, że Bóg pragnie wezwać wszystkich do pracy na rzecz swego królestwa; drugi: że na końcu pragnie dać wszystkim taką samą nagrodę, czyli zbawienie, życie wieczne.

Albowiem królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy. Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy. Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie, i rzekł do nich: „Idźcie i wy do mojej winnicy, a co będzie słuszne, dam wam”. (…) Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej i dziewiątej, tak samo uczynił. (…) A gdy nadszedł wieczór, rzekł właściciel winnicy do swego rządcy: „Zwołaj robotników i wypłać im należność, począwszy od ostatnich aż do pierwszych!” Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze. Gdy więc przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze. Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: „Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzyśmy znosili ciężar dnia i spiekoty”. Na to odrzekł jednemu z nich: „Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czy nie o denara umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje i odejdź! Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie (…). Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?” Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi (Mt 20,1-16).