Poniedziałek Wielkanocny to drugi dzień Świąt Wielkanocnych. Nazywany jest też „lanym poniedziałkiem” z uwagi na praktykowany w tym dniu ludowy zwyczaj śmigusa-dyngusa, czyli polewania się wodą.

Gdyby mieszkańcy Kaszub trzymali się wiernie tradycji, to w wielkanocny poniedziałek region ten byłyby najsuchszym miejscem w Polsce. Dawny kaszubski śmigus-dyngus wiązał się wprawdzie z laniem, ale bynajmniej nie wody.

Poniedziałek wielkanocny (zwany też Lanym Poniedziałkiem, dniem śmigusa-dyngusa) jest drugim dniem Świąt Wielkiejnocy.

Jak to ze śmigusem-dyngusem bywało? Skąd się wzięła taka nazwa?

Poniedziałek Wielkanocny to drugi dzień Świąt Wielkanocnych. Nazywany jest też „lanym poniedziałkiem” z uwagi na praktykowany w tym dniu ludowy zwyczaj śmigusa-dyngusa, czyli polewania się wodą.

Poniedziałek wielkanocny (zwany też Lanym Poniedziałkiem, dniem śmigusa-dyngusa) jest drugim dniem Świąt Wielkiejnocy.

Gdyby mieszkańcy Kaszub trzymali się wiernie tradycji, to w wielkanocny poniedziałek region ten byłyby najsuchszym miejscem w Polsce. Dawny kaszubski śmigus-dyngus wiązał się wprawdzie z laniem, ale bynajmniej nie wody.

Wśród najciekawszych tradycji wielkanocnych dominuje śmigus-dyngus. W Wielkanocny Poniedziałek chłopcy próbują oblać innych ludzi z wiader, pistoletów na wodę lub czegokolwiek, co wpadnie im w ręce. Porzekadło mówi, że dziewczyny, które zostaną oblane wyjdą za mąż w ciągu roku. Ta „odświeżająca tradycja” Wielkanocna wywodzi się z chrztu Mieszka I w Poniedziałek Wielkanocny w 966 roku.

2017-04-17, 11:01

Poniedziałek Wielkanocny

Poniedziałek Wielkanocny to drugi dzień Świąt Zmartwychwstania Pańskiego, który w wielu krajach, w tym w Polsce i na Litwie, jest dniem ustawowo wolnym od pracy.

Poniedziałek wielkanocny (zwany też Lanym Poniedziałkiem, dniem śmigusa-dyngusa) jest drugim dniem Świąt Wielkiejnocy.

Strona 1 z 2

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24