Tego dnia w kościołach święci się gromnice i odbywają się procesje ze świecami.
W tradycji polskiej dzień 2 lutego nazywa się świętem Matki Bożej Gromnicznej, akcentując w ten sposób fakt przyniesienia przez Maryję małego Jezusa do świątyni. Litewska nazwa tego święta – Grabnyčios – ma polskie pochodzenie (od gromnica).
W Jerozolimie Ofiarowanie Pańskie obchodzono już w IV wieku. Upamiętniało ono ofiarowanie przez Maryję i Józefa swojego pierworodnego Syna, Jezusa, Bogu w świątyni jerozolimskiej. Wtedy Symeon miał w niemowlęciu rozpoznać Mesjasza – „światło na oświecenie pogan" i „chwałę Izraela". Ofiarowanie Jezusa podkreśla powszechność zbawienia.
Z uroczystością Matki Bożej Gromnicznej kończy się okres śpiewania kolęd, trzymania żłóbków i choinek.
Według wierzeń ludowych gromnice mają niezwykłą moc, przede wszystkim moc odwracania gromów i błyskawic. Niektórzy ludzie dotychczas stawiają gromnicę w oknach podczas burzy. Uważano, że gromnica zapalona przy osobie umierającej, miała powodować jej lekką i spokojną śmierć.
